vrijdag 30 oktober 2015

Tonga, Tongatapu

23 - 27 oktober 2015

Onderweg naar Nukualofa, Tongatapu, hebben we dan eindelijk beet! Na eindeloos debatteren over de lure, hengel, hoeveel lijn en lood is het raak. Volgens ons is het een Blue Fin tonijn(tje), dus vanavond sashimi bij de borrel. Ook de Bounty en TARA hebben onderweg beet, beiden een Mahi Mahi. Na een heerlijke zeiltocht valt het anker achter Pangaimotu, waar Big Mama in de gelijknamige jachtclub de scepter zwaait. Daar ligt de Betty Boop al een week voor anker en tijdens de Sundowner kletsen we met z'n allen onder het genot van allerlei sashimi's en een lekkere NZ Sauvignon Blanc bij.


We liggen inmiddels alweer een paar dagen bij Pangaimotu, waar het aantal zeilboten inmiddels tot 30 is gegroeid. Big Mama doet goede zaken, je kunt er je vuile wasgoed kwijt, gasfles wordt gevuld en diesel besteld. Hét gesprek onder de boten is het vertrek naar Nieuw Zeeland, iedereen heeft zo zijn eigen idee. Voorlopig ligt iedereen geparkeerd, aangezien er weinig wind onderweg is en een lagedrukgebied bij NZ.


Yacht Club Big Mama

Met het pontje van Big Mama gaan we naar de overkant de stad Nukualofa in. Het doet denken aan Apia, Samoa. In de stad hangen nog volop foto's van de koning Tupou VI en zijn vrouw, die dit jaar tot nieuw koningspaar zijn gekroond. 
De plaatselijke supermarkt is redelijk gesorteerd en we kunnen eindelijk weer kaas, koek en snaai kopen. Ook een voorproefje van de Nieuw Zeelandse wijnen kunnen we niet weerstaan en gaan er vast diverse wijntjes mee aan boord om voor te proeven. Niels spot een yoghurtmaker, die stond op de lijst om in NZ aan te schaffen, dus die gaat ook de kar in. Er is een uitgebreide groente en fruitmarkt en bij café "Friends" wordt cappuccino met taart genomen.


Wachten op de pont

Tijdens het weekend is er bij Big Mama hoog bezoek. De koningin moeder verblijft op de motu en de kleinkinderen komen op bezoek. Hier geen last van beveiliging, alles relaxed. We ontmoeten de Nederlandse Jerry (Jan), die al jaren in den vreemde woont. Hij hoort ons Nederlands praten, wat voor hem aanleiding is om een praatje te komen maken. Hij blijkt een persoonlijke vriend van de koningin moeder te zijn en bakt en kookt regelmatig voor haar.


We worden door uitgenodigd om Roel zijn verjaardag nog een keer te vieren en eten heerlijk bij het Waterfront.



zaterdag 10 oktober 2015

Tonga, Ha'apai eilanden

4 -23 oktober 2015

Op zaterdagmorgen doen we de laatste dingetjes en verlaten we Neiafu, de hoofdstad van de Vava'u groep. Voor de nacht ankeren we samen met de Bounty en TARA bij Ovaka om daar op zondagmorgen in alle vroegte de oversteek naar de Ha'apai groep (60 Nm) te maken. Na een drukke week van (strand) feesten, regatta (stress) en natuurlijk veel teveel drank is iedereen nog in een roes en gezien onze leeftijd gewoon moe. Waar we vroeger onze hand niet voor omdraaiden, is nu "keihard" werken geworden...... Na negen uur 's avonds in bed is al laat voor cruisers begrippen.
De vroege zondagmorgen brengt in het begin een mooie wind en walvissen, maar na een dik uur komen we tussen twee weerssystemen in, krimpt de wind en krijgen we een dikke bui over ons heen. Aangezien we onze genua niet kunnen gebruiken i.v.m. een scheur in de UV strook na de wedstrijd hebben we ons stagzeil op. Dit zeil is nog met leuvers en niet op een roller, dus met onze vermoeide lijven, is het zeil hijsen en weer laten zakken. Grootzeil naar stuurboord, grootzeil naar bakboord. Onze lontjes zijn kort en de sfeer aan boord gelijk aan het weer, grauw. Gelukkig aan het begin van de middag komt de oostenwind terug, breekt het zonnetje door en is het weer lekker zeilen. 
Het anker valt achter het eiland Foa, waar we weer vroeg ons mandje in duiken. 

                      
     
We moeten ons gezicht weer laten zien bij Customs.

Door de aantrekkende wind verkassen we naar een noordelijker gelegen plek achter het rif waar het beschutter liggen is. De wind maakt het ook direct kouder, alhoewel de temperatuur nog steeds 20+ is. Inmiddels zijn de dekbedden uit het vooronder gehaald en eten we 's avonds weer binnen.
Op het eiland zelf is de bevolking reuze vriendelijk en het kost ons geen enkele moeite om voor 6 man een lift naar Pangai te krijgen. Daar moeten we ons weer melden bij Customs. Bij Mariner's Café, gerund hoe kan het ook anders door een "gestrande" zeilster, is het lekker lunchen en kunnen we ons email weer checken. Ook op de terugweg hebben we al snel een plekje achterin een laadbak. Er ligt een oude man in de bak te slapen. Hij wordt wakker gemaakt door zijn vrouw, want wij moeten erbij. Auto's genoeg op het eiland, maar de benzine is schaars en de bevolking wacht met smart op de bevoorradingsboot uit Nukualofa


De weg tussen Foa Island en Lifuka Island.


In Pangai kopen we een lekker gebraden kippetje.


De kinderen spreken nauwelijks Engels, maar vinden die witte "palangies" toch wel interessant, helemaal als we een potje rugby mee willen doen.

De sterke wind houdt ons een paar dagen op dezelfde plek, maar tijdens een strandwandeling ontdekken we een klein resort Matafonua (www.matafonua.com) genaamd. Het is er lekker zitten en nog lekkerder is het eten. Het is een prachtige stek en wordt gerund door een Engels echtpaar met 3 jonge kinderen. We genieten er het wekelijks BBQ buffet op vrijdag. Darren, de eigenaar en van oorsprong professioneel fotograaf, maakt prachtige foto's en films met zijn drone. 


Foto gemaakt met de drone van Darren.

We besluiten om met de boten dichterbij het resort en de pas te ankeren en snorkelen diverse keren over het prachtige rif. We vinden de "Spaanse danseres", een soort van zeekomkommer, maar als je deze oppakt, waaiert ze uit als een Hibiscus bloem met prachtige roze getinte rokken. Prachtig koraal, wat eruit ziet als kletskoppen. 
Zelfs de duikflessen komen weer te voorschijn. Helaas door de verkeerde coordinaten, is het even zoeken voordat we de duikplek "Benny" vinden, maar ook hier weer de moeite waard. De beloofde Leopard haaien en stingrays zijn helaas niet thuis. 
Het weer wil maar niet opklaren en er zijn dagen met veel wind en bewolking, gelukkig blijft de regen uit. Er wordt bij iedereen aan boord druk geklust, opgeruimd of schoongemaakt. Inmiddels hebben we het scheurtje -met dank aan de naaimachine van de Bounty- in het voorzeil weer gerepareerd en heeft Niels samen met René de 2 lijnstoppers voor de bakstagen gemodificeerd. Zoals heel vaak aan boord hele dure spullen, maar soms op detail zo knullig en zwak afgewerkt. We vervangen een plastic kapje door eentje van metaal. Slechte kwaliteit van Spinlock.....nu nog een patent erop aanvragen.


Op het volgende eiland Uoleva ligt het strand vol drijfhout en maakt de TARA de bevolking blij met hun oude grootzeil. We eten om beurten bij elkaar aan boord, zo hebben we op een herfstachtige dag 'n heerlijke Coq au Vin aan boord van de Bounty, met nog veel meer vin erna. Zelfs aan boord van een boot kun je dansen, zij het met 1 hand aan een paal....Gelukkig blijven we de dag erna op dezelfde ankerplek, kunnen we uitslapen en hoeven we niet naar ons werk.....

Ha'afeva ligt weer zo'n 20 mijl verderop zuidwaarts. Aan wal ontmoeten we weer de ontzettend vriendelijke bevolking. In het kleine dorp zijn we net een soort van rattenvanger van Hamelen. Kinderen, groot en klein, vinden ons maar wat interessant en lopen hand en hand met ons mee. Ze laten hun school zien en willen natuurlijk op de foto. Aan de plaatselijke kliniek, gerund door Netty, geven we onze overjarige antibiotica en verbandmiddelen af. Dit kunnen ze hier goed gebruiken. Als dank worden we uitgenodigd voor kerkdienst op zondag, want ook in dit gehucht weer de diverse geloven en kerken. We worden welkom geheten in de Methodisten kerk met prachtig gezang


Netty, de zuster van de kliniek.

Inmiddels hadden we kennisgemaakt met Pita, afgeleide van Peter? en groenten van zijn volkstuin gekocht. Na de kerkdienst zijn we uitgenodigd bij hem en zijn familie voor een lunch. Je blijft je verbazen hoe gastvrij de mensen je ontvangen en het weinige wat men heeft met je wilt delen. We hebben allemaal wat spulletjes meegenomen. Met name moeders is blij, want ze krijgt een leesbril. Het eerste wat ze zegt is dat ze nu haar bijbel makkelijker kan lezen. Daar hadden wij nooit aan gedacht! 
We maken foto's van Pita en zijn hele familie en drukken deze aan boord af. Dit geschenk valt zeer in de smaak.


De lunch bij Pita en zijn familie.

Inmiddels is het mooie weer terug en zeilen we met een zonnetje naar één van de volgende eilanden. Nomuka ligt amper 20 mijl verderop, dus een makkie. Het is ook de 19de oktober en verjaart Roel van de TARA. Onderweg vangt de jarige Job een prachtige Mahi Mahi, die later op de braai belandt. Jacomine heeft lekkere taart gemaakt en cadeaus en drank maken het feest kompleet. 
Nu het weer opgeklaard is, zijn de ankerplekken weer zoals op een ansichtkaart. Elke keer stellen we daarom ons vertrek een dagje uit. We zullen binnen enkele weken de Pacific moeten verlaten i.v.m. het cycloon seizoen en dan richting Nieuw Zeeland gaan. De rit van zo'n 1100 mijl wordt door cruisers met gemengde gevoelens bekeken. Er zijn veel positieve verhalen, maar net zoveel negatieve. Het is m.n. het weer wat speelt. Het is dan afgelopen met de constante "Trade" winden uit het oosten van zo'n 10        à 20 knopen. Koufronten en lagedrukgebieden vanuit de Tasmanzee worden afgewisseld met hogedrukgebieden. Het wordt daarom weer rekenen, nadenken en weersverwachtingen verzamelen. Maar nu nog even niet.........


Roel met zijn in elkaar geflanste shirt met verjaardags opdrukken.

Kelefesia, het laatste en onderste onbewoonde eiland van de Ha'apai groep is een plaatje om te zien. 
We besluiten daarom om ook hier maar weer een extra nacht te blijven liggen. Dat de ankerplek een beetje onderhevig is aan deining en de UnWind soms een klap water tegen haar kont krijgt, nemen we voor lief. Na een snorkelronde, waar het water steeds kouder lijkt te worden, hebben we onder aan de "Rots van Gibraltar" een heerlijke pot luck lunch met een groot kampvuur en visbraai.


Kelefesia, volgens de pilot een moeilijke ankerplek, maar voor ons een paradijs
.
We verzamelen al het plastic op het strand en verbranden het. Het is onvoorstelbaar hoeveel plastic er op dit soort prachtige eilanden aanspoelt. Alhoewel nooit genoeg, proberen we - door tijdens de strandwandelingen de plastic rotzooi m.n. flessen te verzamelen- ons steentje bij te dragen. We hebben een filmpje gezien over het plastic in zee en de inhoud van de maag van een walvis. Dan schrik je toch en al helemaal als je met deze prachtige giganten en hun kalven hebt gezwommen. 



maandag 5 oktober 2015

Blue Water Festival

26 september - 03 oktober 2015

Na dagen van somber en nat weer is de zon weer tevoorschijn gekomen. Inmiddels liggen we weer aan een mooringboei recht voor het plaatsje Neiafu. Deze week gaat daar het jaarlijks Vava'u Blue Water Festival van start en wij doen mee. Het wordt gesponsord door de Marina's van Opua en Whangarei, beide liggen in de provincie Northland van Nieuw Zeeland. Ze hopen daarmee zeilers te motiveren om naar Nieuw Zeeland te komen. Ze waren ook al aanwezig in Tahiti en het werkt wel, want vele cruisers "slaan links af" vanaf Tonga of Fiji op naar NZ. Het moet gezegd NZ doet er erg veel aan door het geven van weersinformatie en routering, maar ook wat betreft activiteiten op de wal en eerlijk gezegd kijken we er ook weer een beetje naar uit om wat langer op vaste wal te zijn.
De eerste week van het Festival is een z.g. zeilersweek met de eerder genoemde presentaties over weer en passageplanning. Er staan ook de nodige "natte" avonden op het programma en er is ook een regatta naar een mooie baai met 's avonds een "full-ish Moon" beachparty met barbecue. Er wordt op voorhand al veel gesproken met welke boten we gaan varen en de samenstelling van de bemanning per boot. Het beloofd een actieve week te worden, waarbij vermoedelijk niet alles op papier of blog gezet kan worden.....De tweede week bestaat uit allerlei activiteiten voor jong en oud.
Over de radio hadden we inmiddels vernomen dat ook de boten Nelly Rose en Boxing Kangaroo in Tonga zijn aangekomen. We hadden hen sinds Galapagos niet meer gezien.
De zaterdag start met de inschrijving voor het Festival bij Café Tropicana. Aangezien we al hadden besloten om het hurricane seizoen in "Godzone" NZ door te brengen, versturen we direct onze "notice of arrival" formulier naar Nieuw Zeeland. 's Avonds het officiële welkom bij restaurant Lobster House (waar geen Lobster te krijgen, dus begrijp de naam niet).
Zondag is een vrije dag en we gaan met z'n zessen heerlijk lunchen bij het strand van Eneio. Allerlei traditionele gerechten, waar natuurlijk het speenvarken niet ontbreekt.


Onder het genot van een hot breakfast op maandagmorgen gaat het serieuze werk van start. Presentaties over oa. het inklaren in NZ bij Opua, het weer onderweg en de passage planning. Er bestaan weer zoveel spookverhalen over wat er wel en niet mag worden ingevoerd. Allerlei informatie wordt verstrekt over voedsel, medicijnen, de boot etc. etc. NZ staat bekend om hun strenge regels wat invoer betreft, maar de manier waarop het wordt uitgelegd klinkt zeer redelijk en kunnen het ook wel begrijpen. We leggen ons er gewoon bij neer. De "Kiwi's" zijn gewoon heel prettige mensen en erg relaxed. We maken in een korte tijd al hele leuke dingen met ze mee. 's Avonds worden er bij Aquarium Café prachtige korte films vertoond o.a. van Antartica, gemaakt door mede cruisers. 



Op dinsdagmorgen wordt er een bezoek gebracht aan Hosea School, kleuterschooltje wat gesponsord wordt door Whangarei. De lokale fanfare blaast er vrolijk op los en al marcherend lopen de kleuters in uniform er achter aan. 
Tijdens de optocht komen Saskia en Brad van de Toccata naar ons toe. Annie vliegt donderdag naar ZA en zodoende kunnen zij dan niet met Toccata meedoen. Ze vragen of ze de wedstrijd als bemanning bij ons aan boord kunnen zijn. Het plan was sowieso al om met de Bounty of de UnWind op de race in te schrijven en deze met z'n zessen te varen. Nu maken we er twee boten van. 


De moeders hebben hun beste beentje voorgezet.

                       

Jurkje van de bladeren, die bij ons thuis als kamerplant in de vensterbank staat


Een dikke pakkerd van moeders.
               

Inmiddels zijn de uniformen omgewisseld in traditionele kleding en de kleuters dansen en zingen verlegen op de muziek. Vooraf was gevraagd om geld te doneren aan het schooltje en bankbiljetten in kleine coupures mee te nemen. De bedoeling is om deze op de kinderen te plakken, wat voor ons Europeanen vreemd overkomt, maar wat hier doodnormaal is. Na het optreden volgt er een uitgebreid lunchbuffet, wat bereid is door de gastvrije ouders. 


De swingende showband van Neiafu.


Het schooltje wordt van binnen en buiten bekeken en is vergelijkbaar met wat wij zien in ZA. 





We nemen afscheid van Kathia en Josh, Hope. Zij gaan richting Fiji en Micronesië.

Tijdens de Whangarei Pizza night bij café Aquarium stel ik aan Jacomine voor of het haar geen leuk idee lijkt om een vrouwenboot te creëren. We hebben nu mensen genoeg en als zij wil schipperen op de TARA, zullen de rest van de meiden haar bemanning zijn. Enthousiast als ze is, vindt ze dit een prima idee. Inmiddels hebben we Phil Hougton, was stuurman bij ons aan boord met de Puddle Jump race in Tahiti, weer ontmoet. Welliswaar 6 weken geleden aan zijn heup geopereerd, maar ook hij wil graag mee op de UnWind. 

Op woensdagmorgen krijgen de schippers de briefing over de te varen race. Het is de 7th Whangarei Vava'u Challenge Yacht Race. Het weer is schitterend en de wind zuidoost 14-20 knopen. Om 11.00 zal het startschot klinken. Er moet worden opgekruist naar een boei en het motorjacht "Medusa" aan het einde van de baai. Dan kan men koers zetten naar Tapana Island, waar de finish is. Van de 53 boten, die voor dit evenement hebben in geschreven, doen er 23 mee. Ook de "Feeling Good", een prachtig jacht van 80 voet en ook gebouwd in Kaapstad, alleen "ietsjes duurder...", doet mee. 
Iedereen heeft inmiddels zijn plek aan boord. De Bounty (Halberg Rassy 46) wordt bemand door René en Roel (TARA). 
De UnWind is iets bewerkelijker en bestaat uit Niels, Phil (NZ), Brad (Toccata, ZA) en Bregt (Boxing Kangeroo, Belg). 

                           

                                                  Jacomine

De TARA is een 41 voet aluminium Koopmans met schipper Jacomine. De rest van de bemanning is  Pauline (Bounty), Saskia (Toccata, ZA), Sharon (NZ) en ik dus. Aangezien de boot voor iedereen nieuw is, krijgen we op een professionele manier uitleg door de schipperse. De rollen worden verdeeld en we maken klaar voor de start. We hebben een goede start en gaan richting boei, helaas moeten we al snel uitwijken voor een boot die voorrang heeft, wat ons hoogte kost. Al laverend gaan we richting boei. We krijgen de schrik van ons leven als we al zeilend over bakboord, dus voorrang, de Twigga op ons zien afkomen. We schreeuwen onze longen uit het lijf, maar de Twigga geeft geen krimp en vaart rustig door. Gelukkig reageert het gezonde verstand bij Jacomine en gooit ze de grootschoot los en gaan we rakeling achterlangs. De zenuwen en boosheid giert iedereen door het lijf. Wat een sukkels, kennen die gasten de regels wel etc.etc. Achteraf blijkt dat ze ons echt niet gezien hebben en voor hun was dit de eerste (en tevens laatste) regatta. Na het ronden van de boei en Medussa hebben we een voordewindse koers. We passeren Swallows Cave en Port Maurelle. Het wordt weer opkruisen naar Tapana Island, waar we zonder bijzondere incidenten aankomen. 
Over de marifoon worden we gefeliciteerd en helemaal blij met onszelf laten we het anker vallen. Zo nu eerst eten!


De UnWind (3e van links) op jacht naar de Penn Station (licht oranje spinnaker). Op de voorgrond de uiteindelijke winnaar Feeling Good.

De Bounty en UnWind liggen er al en hebben goed kunnen zeilen. De UnWind is tweede geworden, achter de Feeling Good. Na een belabberde start hebben ze in één ruk naar de boei kunnen zeilen. Daarna ging de asymmetrische spinnaker op en was het werken geblazen voor de mannen. De vlagerige  wind speelde behoorlijk parten en van afstand zagen we de boot behoorlijk hellen. Door hoeveelheid wind en te dicht bij het land kon de spinnaker niet ingerold worden en moest het hele (190m2) boeltje "normaal" naar beneden. Daarna was het up wind voor de UnWind. 


Crew TARA: Margret, Saskia, Jacomine, Pauline en Sharon.

De drank vloeit rijkelijk en om vijf uur is er de Full-ish Moon Party op het strand van Hinakauea. Dj Cue zorgt voor de muziek, die voornamelijk van de 80er jaren is. Kaassie voor ons "oudjes" en we dance the night away! Iedereen heeft die nacht heeft gasten aan boord. Bij ons blijven Brad en Saskia een nachtje slapen.


De volgende dag is het eerst een goed ontbijt met eieren met spek aan boord, waarna we anker op gaan. Samen met Brad en Saskia varen we de "Treasure Hunt" race. 

                  

Mysterie man Ian in het oranje past prima bij het rood wit blauw.

's Avonds is er de Opua Fancy Dress Pub crawl. Aan boord hebben we al de grootste voorpret en we stelen de show met onze Nederlandse outfit. Iedereen heeft zijn best gedaan en het heeft zeker iets feestelijks. Het is dat we te lang blijven plakken bij de Basque Tavern, waar we heerlijk tapas eten, anders hadden we zeker kans op de eerste prijs gemaakt......



Vrijdagmorgen nog een bezoek aan de Taste of Tonga/Queen Vanilla Factory Tour ( zie Google  business Fiji, virgin coconut oil.) In het kort: Een Australisch echtpaar heeft het zakelijke leven gedag gezegd en zijn opnieuw begonnen op Tonga. Daar zijn cocosnoten in overvloed en werd het idee geboren om cocosolie te gaan exporteren. Van het één kwam het ander. Ze helpen de plaatselijke bevolking aan werk, hebben een varkensstal met tevreden inwoners en alles wat ze produceren, bedoel ik niet de varkens, wordt volledig gerecycled. Daarnaast hebben ze de vanille plantage weer nieuw leven geblazen.


De vanille wordt gesorteerd en gebundeld.

Die avond hebben we de Sail week's Prize giving dinner. Naast de prijsuitreikingen, is er nog een veiling voor het goede doel en natuurlijk muziek.

Hiermee wordt er geweldig week afgesloten. 


Die UnWind Manne (dankie Brad)


John, organisator van the All Points Rally, roept Jacomine uit tot de meest sexy schipper van de race.


Nederland, België en Zuid Afrika.

www.vavau.to/bluewaterfestival
www.facebook.com/vavaubluewaterfestival