donderdag 12 juni 2014

Cuba, Isla de la Juventud

5 t/m 9 juni

Door de eerder genoemde weersvoorspelling doen we de westkant van Cuba in grote stappen en varen tegen de klok in. Vanaf Havana gaan we westwaarts en zeilen in 2 dagen rond Cabo San Antonio richting Cayos de San Felipe. Deze eilandengroep liggen ten zuiden van Cuba. Het is weer is grauw en we moeten sinds tijden weer opkruisen tegen de oostenwind. Elke keer als we overstag gaan, draait de wind mee, alsof ze het er om doen! Gek word je ervan. 
Tegen het eind van de ochtend valt het anker voor het eiland Cayo Juan Garcia, onbewoond op een houten hut na. Hier verblijven de parkwachters van Estacion Biologica. Het weer maakt het niet aantrekkelijk om de bijboot eruit te halen, dus houden we een lekker rustdagje met bijslapen.


Hier de basis van de Guardafrontera in Marina Siguanea, Isla de la Juventud.

Met een prachtige wind, het kan dus wel, zeilen we op zaterdag naar Isla de la Juventud, weer zo'n 40 mijl zuidoostwaarts. Na het verplichte bezoek van de Guardafrontera wordt Hotel Colony ons doel. Het voormalige luxe hotel stamt uit de tijd van Batista en is nu omgetoverd tot duikresort. We hopen op een lekkere maaltijd, maar helaas zijn we de enige gasten. Het wordt een soort van pan pizza met tonijn en een Cuba Libre, waarvan het alcoholpercentage dik boven de 70% moet zijn.


Helaas was de "Vyf Vlieghen" volgeboekt en moesten we het doen met de "3 Flies" bij Hotel Colony.

Geen uitslapen op zondag, maar met de eerste bus richting Nuevo Gerona, de hoofdstad, 40 km verderop. Het is zondag en de bus stroomt vol met de lokale bevolking. Hele gezinnen, sommige met taart en de andere met kippen. Iedereen kent elkaar en het is een drukte van belang. 
Het eiland was ooit de "bread basket" voor het vaste land van Cuba, totdat de nodige hurricanes roet in het eten gooiden. Hele bedrijven en gebouwen werden vernietigd en dit is nog steeds te zien. Gelukkig worden de akkers weer ingezaaid en komt het allemaal weer langzaam op gang. Ook in de stad zelf zie je de schade aan de huizen. Het is er wel schoon en groen.


Nuestra Senora de Los Misterios met een prachtig onderhouden plein.

We zien nu het echte Cuba. Hier geen luxe en toerisme, maar betaal je met de lokale peso. Een staand ontbijtje voor twee bij Coconcina kost omgerekend 1 dollar.
We pakken een bicitaxi en de goede man aan het stuur vindt het heerlijk om zijn Engels te oefenen en  lult 5 kwartier in een uur. Tot onze grote vreugde moet hij af en toe ook nog ademhalen als hij helling op moet trappen, dus dan houdt hij tenminste zijn klep. Na 1,5 uur zijn we het zat en rekenen we af.


Het is hard werken voor onze Jose, maar hij wordt dit keer met de CUC's betaald, wat aantrekkelijker is dan de CUP's, die 4 x minder waard is.

Pinkster maandag gaat het anker weer op en gaat de UnWind met haar bemanning op pad. Het eiland Juventud wordt ten noorden gerond en als de wind weg valt wordt er verder oostwaarts gevaren op de motor.


Vroeg opstaan is niet erg met dit uitzicht.

Via de Golfo de Batabana doen we de Cayo's Tablones en Cantiles aan. De meeste zijn onbewoond en omringd door mangrove. Het ondiepe warme water is groen door het schildpaddengras, maar gelukkig helder.





















Cuba, Havana

30 mei t/m 3 juni 2014.


Yachtclub Hemingway, een van de beter onderhouden gebouwen van het complex. Binnen een mooie mix van hout, vaantjes en zwartwit foto's van Ernest Hemingway en Fidel Castro in hun jonge jaren. 

Gelukkig is het weer opgeklaard en gaan we zaterdag, na aankomst op vrijdag, direct richting Havana. Eerst wat CUC's ( Cuban Convertible Peso's voor de toerist) uit de muur halen en we kunnen op pad. 
Havana, met nog veel Spaanse invloed, is een prachtige stad. Er wordt druk gerestaureerd, hoe lang dit al gaande is geen idee, maar er wordt in ieder geval aan de weg getimmerd. Dit ook letterlijk, want de nodige straten liggen open. Sommige gebouwen ogen smoezelig, maar zijn nog in uitstekende staat.
Langs de boulevard zijn al diverse gebouwen omgetoverd tot appartementen met daaronder hippe coffee shops. 
We zien de schone stad op diverse manieren: lopend, toeristische topless Citybus en de vintage taxi en genieten van de Cubaanse Salsa muziek, wat je op elk plein of cafe kunt horen. Het is wel weer even schakelen om in de drukte te zijn. De mensen zijn vriendelijk, maar ook hier wordt de toerist al bespeeld. Zo worden we aangesproken door een jonge Cubaan met het gebruikelijk praatje pot. Even later worden we weer aangehouden, waarschijnlijk zijn partner "in crime" en hij doet alsof hij ons nog kent van Marina Hemingway, waar we liggen mmmm......! Voor ons is het een pot nat, dus nemen we aan dat wij elkaar daar kort gezien hebben. Hij informeert ons over de stad en dat er dit weekend een festival zou is. Prima, altijd leuk om dingen te weten. Hij brengt ons naar Rosario de Cuba, daar waar ooit de Bueno Vista Social Club is begonnen en het festival zal zijn. We hadden vooraf al het idee om een optreden te bezoeken, dus het kwam eigenlijk nog goed uit ook. We boeken, terwijl we aan de 1ste Mojito van die dag zitten, voor die avond en waarschijnlijk krijgt hij commissie voor het aanbrengen van nieuwe "leden". We zijn er zeker niet rouwig om, want die avond hebben we een spetterend optreden van de B.V.S.Club, de vraag of het nog steeds dezelfde oude baasjes zijn blijft, maar de band is goed, spelen de sterren van de hemel en de mannen maken de show. Er zijn niet alleen oude baasjes, maar ook een krasse dame, van denk ik dik in de tachtig. Vol energie zingt en bespeelt ze het publiek en ik zou er voor tekenen om op zo'n manier oud te mogen worden. De avond was inclusief diner, maar daar hebben we het maar niet over.....


Een van de vele mooie pleinen met natuurlijk de gebruikelijke helden op sokkels.


                        

Prachtige vergane glorie. In Europa zou een Yup er een fortuin voor betalen.


Pick your own transport...... Calimero op wielen.

We struinen de buurt El Malecon af met zijn bekenden straten, zoals Calle Obispo, waar Hotel Florida en Floridita Bar gevestigd zijn. Het laatste was een van de favoriete kroegen van Ernest Heminway. We slenteren over grote pleinen en avenidas waar de bomen volop in bloei staan. Spontane ontmoetingen met trotse Cubanen, die hun werk graag laten zien. We staan in de rij voor gefrituurde Churros en het beroemde ijs van Coppelia.
Sigaren mogen niet ontbreken als je Cuba bezoekt en via via komen we aan een prive adres. Hier worden sigaren direct van de Cooperativa verkocht. Het schijnt in Cuba zo te zijn dat oud werknemers een deel van hun pensioen in sigaren krijgen uitgekeerd! Dit wordt natuurlijk goede handel om dit door te verkopen aan de toerist. In een kamer achteraf, geen foto's aub, krijgen we de Monte Cristo, Romeo & Julieta en Cohiba te zien. De laatste type sigaar is de favoriet van Castro. We krijgen uitleg waar een goede sigaar aan moet voldoen en ook wij gaan, als niet-roker, over de streep. Voor de nodige knoeten kopen we 2 dozen, maar dan kan je wel zeggen dat het de echte zijn!


 Het statige Hotel Nacional. Hier ligt ook aardig wat geschiedenis.

                   

Het silouette van Che Guevara op een van de gebouwen. Hier ontkom je niet aan op Cuba.


De universiteit van Havana.

                  

Het plein van de Revolutie.


Ook moderne kunst in de straten van Havana.

                 

El Capitolio, het Cubaanse zusje van het Capitool in Washington. We vonden overigens de knal oranje bolide op de voorgrond net zo mooi. We staan waarschijnlijk al wat lang te kijken, dus de eigenaar komt er al aan......taxi!?


Een slimme bewaker maakt wat extra geld door mensen vanaf de straat binnen te lokken. Wij trappen erin en we zoeven met zo'n ouderwetse lift met trellis deur naar het dakterras en worden beloond met een prachtig uitzicht rondom. Slechts voor 2 CUC!

                

Je ziet ze in allerlei soorten en maten. Typico Havana/Cuba.


Uit de oude doos, wie o wie...., onze Ost Mobiel waar we in rondtoeren.


Rosario de Cuba, het optreden van de Buena Vista Social Club. De sound of Cuba.


De grande dame van de avond. Ze genoot er zelf met volle teugen van. De Cubaan groeit op met muziek en de bands die we overal horen spelen bijzonder makkelijk.

Het zeilen in de wateren van Cuba heeft zo zijn restricties. Je mag in principe alleen van marina naar marina varen. Bij elke nieuwe stop moet je een zg. despacho voor de volgende bestemming aanvragen. De reden hierachter is dat de Cubaanse overheid als de dood is, dat je een Cubaan in je bakskist meesmokkeld. Op deze manier kunnen ze het enigszins nog controleren. Je mag wel in tussenliggende baaien stoppen, maar niet aan wal. Niet echt een probleem, aangezien je op de meeste plekken de kans niet krijgt vanwege het mangrove.

Zijn we net 1 dag in de juni maand cq het begin van het officiele Hurricane seizoen, worden we al opgeschrikt door een email die we ontvangen:

Atlantic Tropical Weather Discussion
Issued: Sunday, June 1, 2014 7:55 am EDT/6:55 am CDT

Today Is The First Day Of The 2014 Atlantic Hurricane Season & There Is Already An Area To Monitor In The Bay Of Campeche

 
"There is currently a trough of low pressure that extends from the Bay of Campeche northward into the southern and central Gulf of Mexico this morning. This is going to be the area to watch throughout this week as the model guidance is pretty consistent now in showing tropical development across the Bay of Campeche or the southern Gulf of Mexico sometime between Wednesday and Sunday".

Direct worden we aan het denken gezet. Wat te doen als het laag een zg. tropical low en eventueel de gevreesde hurricane gaat worden. Liggen we hier goed of moeten we zo snel mogelijk weg richting het zuiden. Het gezonde verstand komt boven gedreven, we gaan het zo goed als mogelijk volgen en dan handelen. De schrik slaat toch wel een beetje om het hart, zijn we te eigenwijs om hier nu nog te zeilen..... Dit gebied staat n.l. bekend als populaire hurricane hang-out, maar zo vroeg in het seizoen is er hier statistisch nog nooit een hurricane geweest. Niets is echter zo veranderlijk als het weer. Inmiddels is wel cycloon Boris vanaf de Pacific het vaste land van Mexico genaderd en opgelost in een normaal lagedrukgebied. Tot op de dag van vandaag, 9 juni, blijft het broeien in de Bay van Campeche (zuid in de Golf van Mexico) en is er volgens de geleerden een 30% kans. 


Vers van het land, wil je liever onrijpe mango's? Geen probleem, even de achtertuin in en daar zijn ze. 

Met dit in het achterhoofd gaan we misschien toch iets eerder op pad om zo het slechte weer aan de westkant van Cuba te ontlopen. Op dinsdag nog verse groente en fruit halen. Diesel en watertanken zitten weer vol, dus we zijn er klaar voor.
Nog even afrekenen bij de havenmeester, die met een big smile 10% tip op de rekening zet, dit graag contant, de rest van de rekening is voor de staat. 
Woensdag in alle vroegte weer "open huis" aan boord van de UnWind, gelukkig zijn het nu maar 2 man van de Guardafrontera die langs komen, zodoende zijn we weer vlot op pad.


zondag 1 juni 2014

Op pad naar Cuba

27 t/m 30 mei 2014

Het is nog donker als op dinsdag 27 mei het anker om 05 uur uit het zand getrokken wordt. Een vroegertje, want we hebben weer een langer traject voor de boeg. We verlaten de baai voor de pretentieuze en te dure Chub Cay Marina en varen naar de ingang van het Northwest Channel. Dit is niet echt een kanaal, maar de doorgang tussen de riffen, die het diepe water scheiden van de Tong of the Ocean en de ondiepe Great Bahama Bank. We zijn niet alleen! Samen met ons nog wat grote Amerikaanse motorboten, die het lange Memorial weekend hier in de buurt hebben doorgebracht. 


Temptation & t.t.Temptation, retourtje Miami.

Eenmaal op de Great Bahama Bank gaan we richting het zuidwesten en zijn we weer alleen. Ze gaan allemaal rechtdoor naar de Bimini Eilanden of rechtstreeks naar Miami. Wij hebben een waypoint onder de Riding Rocks staan, waar we vanaf de bank de beruchte wateren van de Straits of Florida in zullen gaan. De golfstroom staat bekend om de forse stroming, die naar het noorden loopt. Helaas zullen we er tegenin moeten, maar we hebben bedacht om zoveel mogelijk aan de oostkant te blijven, langs de bank te varen waar de invloed van de stroming het minste is en we wellicht een counter current kunnen oppikken. We zullen zien, voorlopig eerst nog 60 mijl over de bank. We hebben 9 knopen wind en varen 4 knoopjes over de grond. Het is best vreemd, zo niet eng, om over ondiep water te varen met koraal koppen terwijl we met de Unwind 3.30 meter onderwater steken. Het water is zo helder dat het veel ondieper lijkt. Gelukkig heeft de dieptemeter het steeds bij het goede eind.
In het begin van de middag gaat de spinaker erbij en doen we 2 knopen er bovenop. Helaas gooit een bui aan het eind van de middag roet in het eten, met de neerslag valt ook de wind weg. We motoren nog door tot rond 19.00 uur en maken we een plan om het anker op deze enorme pleisterplaats te gooien. Het is 6 meter diep en zand, dus geen probleem. We beloven onszelf een lekker drankje en een rustige nacht. Om eerlijk te zijn staan de drankjes al klaar als er 2 dolfijnen langs zwemmen. Altijd leuk om te zien en we gaan snel naar de boeg om ze te begroeten. Net op het moment dat we denken hier gaan we ankeren, trekt de wind aan (Murphy's law) en ipv van een drankje en een nacht voor anker hijsen we de zeilen en gaan weer verder. Het avondeten wordt tussen het zeilen en navigeren opgegeten.

28 mei.
Net na middernacht verlaten we de Bank met zijn paar meter en plonzen we het paar honderd meter diepe water van de Golf in. De kaart geeft de diepte wel aan, maar omdat dit niet een gebruikelijke route is, zijn we toch alert wanneer we de bank verlaten. Het is donker en er zal toch maar een rifje of zandbank vergeten zijn..... De wind is ondertusen toegenomen naar 17 knopen en onze snelheid ruim 7 knopen. Het water is duidelijk onrustiger geworden. De AIS staat bij, zo zien we op het scherm wie er nog meer op pad zijn in deze donkere nacht. Wel prettig, want wij steken over!
Eigenlijk steken we niet de straat van Florida over, maar het Santaren Kanaal richting de Cay Sal Bank zo'n 40 mijl zuidwestwaarts. Deze bank ligt als een rotonde in de Strait, oost het Santaren, zuid het Nicholas Kanaal en west de Straits of Florida.
Nog een kwartiertje en dan is het 03.30 uur, dan kan ik Niels uit zijn bed halen en ik erin.... 
Met duffe koppen gaan we de Bank van Cay Sal op, dit is het nadeel van korte nachten, voor je gevoel lig je net en word je weer wakker gepord.
Het loopt allemaal lekker en we maken het plan om na de bank direct door te varen naar Havana. Dit zou ons een nachtje op zee schelen, maar ja rekenen vooruit komt zelden uit ook in dit geval.


Als een stofzuiger zuigt de windhoos alles op zijn pad op.

Aan het begin van de middag ontwikkelt zich een enorme squal achter ons. We horen de hele tijd het gedonder al in de verte en zien een gordijn van regen en lichtflitsen dichterbij komen. Op een gegeven moment zien we ook diverse windhozen en enkele ervan zuigen enorme hoeveelheid zeewater omhoog. Alle hens aan dek. We halen al het zeil weg, wijzigen koers en bergen alles wat los en vast zit op. We hebben ooit een video gezien van een boot die getroffen werd door zo'n hoos en dat was niet leuk om te zien....Met nog meer buien in de lucht is het erg moeilijk in te schatten wat de trekrichting van deze bui is. Het lijkt wel of die ons achtervolgt! We zetten de radar bij, maar krijgen geen goed beeld van deze bui. We besluiten -net als bij de taktiek voor het ontlopen van een hurricane- om naar het zuiden af te buigen en we ontlopen gelukkig de narigheid. Van een afstand is natuur fenomeen een prachtig gezicht, maar om erin te zitten liever niet!!
Al met al zijn we er een dik uur zoet mee en stappen we van ons plan af. We besluiten de nacht voor anker te gaan bij Cay Sal. Dit is dan nog zo'n 12 mijl te gaan, maar oh wat duurt het lang eer we er zijn.

                

Sal Cay, weer een prachtig onbewoond plekje op aarde.

Donderdag 29 mei. 
Heerlijk kunnen slapen en we halen de bijboot eruit om toch nog wat van het eiland  te zien. Het snorkelen stelt niet veel voor, ondanks beloftes in de pilot over wonderschone riffen. Het zal de laatste keer zijn in de Bahamas wateren. 


Blup, een schatkist vol schelpen onderwater bij het rif Sal Cay.

Het grootzeil wordt weer gehesen en even na twaalven gaan we anker op. De wind is min min en we halen de spinaker erbij, maar met 3 knopen snelheid kom je niet ver. Gelukkig krijgen de Grib files dit keer gelijk en trekt de wind aan het eind van de middag aan. De zeilen in passaatstand en we lopen 6,5 knoop.  
Vandaag ook 2 jaar geleden dat de UnWind te water werd gelaten en ze wordt getrakteerd op een avond vol vuurwerk van weerlichten, waar een Chinees jaloers op zou zijn. 
Je vraagt je wel eens af of zeilen wel zo leuk is? Neem vandaag, behalve het stay sail hebben we zo'n beetje alles wat we aan boord hebben erop en eraf gehad. Geen wind en opeens veel wind, rif erin, rif er weer uit, zeilen van bakboord naar stuurboord en voor mijn gevoel wel duizend keren de lijnen opgebost en klaar gelegd voor gebruik. Of zou het komen dat ik aan het einde van mijn thriller ben en nu nog steeds niet weet wie de moordenaar is......

Vrijdag 30 mei.
Inmiddels zit de nacht er weer op en zien we de noordkust van Cuba. De zwavellucht van de industrie was al van verre te ruiken. We varen dicht onder de kust en zeker met de verrekijker erbij hebben we op voorhand een preview. Je ziet de "Nederlandse" bussen en old timers rijden. Lokale vissers, die een grote binnenband gebruiken als opblaasboot. Dichter bij Havana zien we de flatgebouwen aan zee, kunnen hier en daar wel een verfje gebruiken.


Oud en nieuw door elkaar in commerciele haven van Havana.

Dichterbij de stad worden het moderne flatgebouwen, zie je El Capitolio en Hotel Nacional in de verte.
Marina Hemingway ligt nog zo'n 10 mijl naar het westen en hier moeten we inklaren. Als we om 13.00 aan het ponton van zg. Guardafrontera liggen begint het hele circus. In totaal 7 personen hebben we aan boord gehad: arts, douane, belasting, landbouw etc. Ze gedragen zich voorbeeldig en naast de hele papierwinkel willen ze ook in kasten en onder de vloerplaten kijken, dit alles met jou erbij als getuige. 


De leukste official aan boord: Cora, de Cubaanse hasj hond. Ze had het vooral warm.

Op voorhand hadden we de nodige verhalen gehoord over steekpenningen en/of cadeautjes. Op de oudere arts na, vragen alle andere mannen om een bijdrage, Dollars of Euro's geen bezwaar. We komen ermee weg door te zeggen dat we geen cash aan boord hebben en dat we eerst aan wal moeten om te pinnen. 
Nu we ingeklaard zijn kunnen we weer door naar 'start' en krijgen een plekje in een van de kanaaltjes in dit enorme complex.

                 

Sinds lange tijd weer met lijnen aan de vaste wal.



New Providence Island & Berry Islands

23 t/m 26 mei 2014

Een rug van hogedruk bepaalt het weer voor de Bahamas: veel zon, maar weinig of geen wind. We besluiten toch maar de oversteek naar New Providence Island te maken.Het wordt een zouteloze tocht en we motoren urenlang over de ondiepe Exuma Bank met glashelder water. New Providence wordt in de volksmond ook wel Nassau genoemd, omdat de hoofdstad het grootste gedeelte van het eiland in beslag neemt. We laten Nassau voor wat het is, we hebben geen zin in cruiseboten, malls en drukte en laten het anker vallen in West Bay. Hier liggen we onbewust weer in een filmdecor. Het schijnt dat bij het strand de Jaws II is opgenomen. 


West Cay. 

De volgende dagen spenderen we bij de Berry Islanden, Frazer's Hog Cay wel ter verstaan. Via een smal kanaal komen we bij the Berry Island Club, grote naam voor een eenzaam gebouw en een paar mooringen. We liggen er alleen en een groot gedeelte naast ons valt droog. Het is voor het eerst sinds lange tijd dat we 's avonds weer muggen hebben, heel irritant! 


Het enige spannende op zondag is dat de brandstofboot een dag eerder aankomt. De kapitein komt er voor het eerst en moet binnengeloods worden.


Zondagmorgen, de lucht gaat over in de zee, amper windstil.

Voor een laatste keer kunnen we nog internetten a raison van 10 dollar voor een paar uur. Ondanks dat de eigenaar van de full service marina Howard een mopperkont is, geeft hij Niels een lift naar het vliegveld (lees airstrip) waar het immigratiekantoor is. Hier kunnen we uitklaren voordat we naar Cuba gaan, zouden we dat niet doen, moeten we naar de Bimini Islands, wat weer een omweg zou zijn. Alles gaat soepeltjes, stempel erbij en bij vertrek wordt nog even 25 dollar geincasseerd. Waarvoor, geen idee? Taxes wordt er gezegd, misschien indirect taxi geld voor Howard.....
Op een of andere manier genieten we niet meer zo van de omgeving. Is het omdat we ons al voorbereiden voor de oversteek naar Cuba? 
We houden het weer in de gaten, de voorspelling is oost/zuidoostenwind met 10-12 knopen. Ideaal, we zullen niet de snelste overtocht hebben, maar hopelijk wel een rustige!


Chub Cay