dinsdag 24 februari 2015

Line handlers in het Panama Kanaal

17 - 22 februari 2015

We gaan door het beroemde Panama Kanaal, nog niet met onze eigen boot, maar als line handler aan boord van de Kairos. De Kairos is een 34 ft Sweden Yacht met de trotse eigenaar Menno en net als ons een kaaskop. Het is de manier voor zeilers om ervaring op te doen. Ook hier de meest vreselijke verhalen over de zg. adviseurs, die als jij geen fatsoenlijke maaltijd voorschotelt zij er dan 1 bestellen a raison van $350. De maaltijd zelf is $7,50, maar het zijn de bezorgkosten die het hem doen....
Om 13.00 gooien we de trossen los en verlaten we Shelter Bay Marina. In totaal moeten er minimaal 5 man/vrouw aan boord zijn. De schipper en 4 line handlers. Twee Fransen maken samen met ons het spul kompleet. De Kairos staat om 16.00 uur ingepland, maar we krijgen te horen dat de "advisor" pas om 18.00 wordt verwacht. Samen met ons liggen er nog 5 boten klaar voor de transit, waaronder een prachtige Swan van dik 70 voet. 


De adviseur Jose wordt afgezet aan boord, nu maar wachten totdat we richting de sluizen mogen.

Om 16.00 uur mogen de eerste 3 schepen richting de sluizen.
De adviseur Jose, een jonge gast in training, komt aan boord en tegen zessen krijgen we groen licht om richting de Gatun sluizen te varen. Samen met een Jeanneau worden we als een soort vlot aan elkaar vastgeknoopt en gaan als tweede achter een groot vrachtschip de sluis in. 
Aan beide zijde van de wal staan er 2 mannen, die een dunne lijn met een Keesje, ook wel apekloot genoemd, naar de boten gooit. Hier worden de lange lijnen aan vastgeknoopt en naar de kade getrokken. De Gatun sluizen zijn eigenlijk 3 kamers in 1 sluis. Per kamer stijg je in 8 minuten 9 meter omhoog. Het gaat allemaal erg relaxed en anderhalf uur later is de eerste etappe achter de rug en kunnen we naar de boei in het zoete water van het Gatun meer, waar we zullen overnachten. Het is inmiddels 21.30, Jose wordt van boord gehaald en wij kunnen dan eindelijk eten.


Onderweg naar de sluis. Menno aan het stuur.


Het grote zeeschip gaat als eerste, daarna komen wij als jachtjes.


In 8 minuten loopt de sluis vol en zijn we 9 meter gestegen. De turbulentie in de sluis is berucht, maar valt alles mee.


De eerste sluis voor de Kairos is een feit, nu alleen nog 2x 9 meter omhoog.

Even wat info over het Panama Kanaal (Wikipedia)
Het 81 km lange Panamakanaal varieert in breedte tussen de 70 en 300 meter. De sluizen zijn 305 meter (1000 voet) lang en 33,53 meter (110 voet) breed. Er kunnen schepen geschut worden met een maximale breedte van 32,3 meter. Schepen met deze omvang worden wel aangeduid als Panamax-schepen. Aan beide kanten van de sluis ligt een tandradspoor. Vier elektrisch aangedreven locomotieven (2 links en 2 rechts) houden een schip in de achtereenvolgende sluizen in het midden bij het invaren en tijdens het vullen en ledigen van de sluis.
Vertrekkende van de Atlantische Oceaan en varende naar het zuiden ontmoet een schip eerst de drie Gatúnsluizen. Vervolgens vaart het 42 km op het Lago Gatún en door de Culebra-kloof, het smalste stuk van het kanaal. Via de Centennial Bridge, de Pedro Miguelsluis, het Miraflores-meer en de twee sluizen van Miraflores gaat de reis langs de haven van Balboa. Men vaart vervolgens onder de Bridge of the Americas door, die onderdeel uitmaakt van de Pan-Amerikaanse Snelweg, die Noord- en Zuid-Amerika met elkaar verbindt, waarna de doortocht eindigt in de Stille Oceaan. Het Panamakanaal is de enige plek ter wereld waar de kapitein het volledige gezag over zijn schip moet overdragen tijdens de passage

De volgende ochtend krijgen we weer een nieuwe "adviseur" aan boord, Mac genaamd. Het is een vrolijke vent met een hoop verhalen over het wel en wee van Panama, met zijn politiek en vooral de perikelen over het management van het Kanaal na de overdracht aan Panama. Al met al steken we er een hoop van op en we hebben er alle tijd voor aan boord.
Na 28 zeemijl komen we aan bij de San Miguel sluizen om weer te dalen richting de Pacific. Ook hier verloopt alles probleemloos en dit keer zijn het alleen de 6 zeilboten die er in liggen. De laatste sluis Miraflor met het museum en camera (als wij er door gaat geven we de tijd en datum door, kunnen we zwaaien) en kom je weer in het zoute water.
Bij de Balboa Yacht Club wordt de adviseur van boord gehaald en tevens de gehuurde extra stootwillen en lange lijnen.


Onderweg naar de San Miguel en Miraflor sluizen, een tocht van 28 mijl.


We worden naar de linker kamer van de Miraflor sluizen gestuurd.


De locomotief, die de grote zeeschepen naar voren trekt.

We plakken er nog een paar extra dagen aan en verkennen Panama City. Ook hier oud en nieuw samen gevoegd door een prachtige wandelpromenade langs de zee. Opvallend is het grote getijde verschil van dik 4 meter, dat is lang geleden.
We ontmoeten Mac -de laatste adviseur- en samen met Menno bezoeken we de Jazz Club Danilo Perez. We zijn niet echt van die Jazz fans, maar dit is wel erg mooi en goed gespeeld.
De volgende dag gaan wij weer terug richting Colon en Menno maakt zich op voor de Pacific. Hij zal eerst naar de Las Perlas eilanden groep gaan (zo'n 70km uit de kust van Panama-City), voordat hij de grote oversteek van zo'n 30 dagen op zee maakt naar de Markiezen eilanden. Nu wij nog!


Aangenaam verrast door Panama City. Een prettige overzichtelijke stad met cultuur, architectuur, lekkere restaurants en een heerlijk klimaat. Hier is de sfeer positief en wordt er ook volop gebouwd en nieuwe zaken geopend. Dit in tegenstelling tot vele plaatsen, waar alleen maar restaurants dicht gaan en winkels sluiten.


Casco Viejo met zijn vele straatjes, het een is prachtig gerestaureerd en het andere nog een bouwval.


Op de achtergrond...de Bridge of the Americas.


Op de goede afloop met Mac en Menno in de kroeg Mojito sin Mojito.



donderdag 19 februari 2015

Cartagena, Colombia

4 februari - 11 februari 2015

Cartagena, die stad stond nog op ons lijstje, maar wat doe je als de wind uit de verkeerde hoek blijft waaien? Gelukkig zijn er meerdere wegen, die in dit geval naar Cartagena leiden. Vanuit Panama, Colon, gaat er een veredelde Italiaanse cruiseboot 2 x per week heen en weer. 
Via internet geboekt en zodoende zaten we een dag later op de SNAV Adriatico. Cruisen klinkt luxe, maar aangezien we toch op ons budget moeten letten werden het Pullman stoelen ipv een eigen cabine met zeezicht. Dit mocht de pret niet drukken en zo relaxed als nu hebben we nog nooit 300 zeemijlen gedaan.


Colon, Ferry Expresse SNAV Adriatico

Om bij de cruise terminal in Colon te komen pakken we op aanraden een taxi. Het is nl niet een beste buurt waar we doorheen moeten. Vanaf 15.30 uur mochten we in de rij staan om de bagage af te leveren en in te checken. Officieel kunnen er 1300 personen en 500 auto's mee aan boord, maar dit keer was het erg rustig. Ik ben ook benieuwd hoe lang dit levensvatbaar is. Er zijn diverse restaurants, bars, entertainment en live-muziek aan boord, dus hoeven we ons niet te vervelen.
Bij het vertrek in de donker zien we de diverse betonningen. Leuk om te zien en jezelf te testen zonder enig risico/gevolg als je het mis hebt.......


We proosten alvast op Sijnie (mijn zus) haar verjaardag! Op de achtergrond Colon.

De oversteek duurt 18 uur, de wind -zoals eerder geschreven- staat tegen en er staat een behoorlijke deining. Nu is dat een peuleschil voor deze loebak, maar onbewust slinger je in de wandelgangen van links naar rechts. Al met al zijn we 24 uur verder voor we vast liggen en weer ingeklaard zijn.
Natuurlijk worden we weer "genaaid" als we een taxi nemen naar onze "casa" welke in het oude gedeelte van Cartagena ligt. Ondanks het afpingelen, betalen we als "Gringo" -blijkt ook later als we terug gaan en de helft betalen- weer teveel. "It's all in the game", maar het hoort er allemaal biij.


   Ja, dit is een makkie om de oceaan over te steken vanaf de ligstoel.


De skyline van Cartagena, een stad die behoorlijk aan de weg timmert qua toerisme. 
Men is ook blij om van het FARC juk af te zijn en men investeert weer.

De oude wijk Getsemani, ooit in vroeger tijden de buurt voor de kleine eenmans bedrijfjes, die de Marine kazerne aan de overkant bedienden, wordt nu behoorlijk opgeknapt. Een gloednieuw conventie centrum met luxe winkels, maar gelukkig ook nog de oude ambachtelijke houtzaken, waar oud weer een nieuw leven krijgt. Ook onze B&B "Casa Blanca" ligt in deze wijk. De oude stadswal is nog volledig intact en omheint het historische gedeelte. De eerste 2 dagen lopen we het vuur uit onze sloffen, zien we de oude gebouwen, bezoeken we musea en lopen door de kleine straatjes met hun restaurantjes, waar we heerlijk eten. Lekkere cappuccino's in de morgen: we zijn weer helemaal blij. We laten ons rondrijden met de welbekende rode "topless" bus, maar dit was eigenlijk overbodig want het meeste hadden we al gezien.
De boottripjes naar Playa Blanca en de Rosario eilanden laten we voor wat het is. Achteraf zijn we heel blij, want bij de pier is het een grote mensenmassa. Allemaal hopen ze op een omgeving à la Blue Lagoon, maar dat valt letterlijk en figuurlijk in het water met nog een paar 100 man om je heen.
Boca Grande, een soort van kunstmatig eiland wat vast zit aan de oude stad is een opeen stapeling van hoge flatgebouwen, nieuwbouw en winkelcentra. Af en toe zie je een klein huis, wat nog niet over de streep is getrokken voor het grote geld. Het is geen mooie wijk, maar de Colombiaan ziet het als een teken van vooruitgang. Maar ja, dat hoeft niet altijd mooi te zijn.
Na 5 nachten zit het er weer op en brengt de Adriatico ons weer terug naar Colon. Het wordt een lange zit, rondom snurkende mensen en wij natuurlijk klaarwakker! Wat kan een nacht dan lang duren. 

Bij aankomst in Colon duurt het een eeuwigheid om door de douane te komen. Er zijn 4 balies, waarvan er 1 voor de enorme rij buitenlanders is en 3 voor de lokalen. Kortom, 2 uur later zijn we aan de beurt.


De buurt Getsemani, waar onze tijdelijke "Casa" ligt.


Hij kon het lonken niet laten... vanuit Castillo San Felipe.



Puerto del Relos

                               

Pedro de Heredia, de grondlegger van Cartagena.

                              
    
Iglesia San Pedro Claver


Nu gesloten, maar zaterdag was er een grootse trouwerij in deze kerk.


Prachtige straten met kleurrijke balkonnen.


De foto ging niet van harte, maar kleurrijk was het zeker.


De stadswallen rondom de stad en Mar onder de Colombiaanse vlag.





Museo del Oro, urnen.


Traditionele sieraden van de Zanu bevolking.

                           

Boca Grande, het Miami van Colombia. Torenflats, nieuwbouw en winkels.


Club Nautico een marina in verval, maar wordt nu weer helemaal opgeknapt.


Plaza de San Pedro by night.


Zaterdagavond is favoriet voor de trouwerijen 


Muziek in de nacht


Overal in de oude stad vind je dit soort sculpturen.
                               

Castillo San Felipe


Uitzicht over de wijken Manga en Pie de la Popa.


De driekleur van Colombia.


Weer terug op pad naar Panama: vlak zeetje, zon en zeilboekje. Dit is ook cruisen....