Guadeloupe en Antigua

17-21 februari 2014

Op moment van schrijven maken we de 54 mijls passage van Antigua naar Nevis. De wind -zo'n 25 kn in buien 32 kn- en de onrustige deining komen van achteren en de Unwind en haar bemanning moeten weer duidelijk wennen aan deze swingende koers. We hebben alleen het voorzeil bij waar we af en toe een rif in draaien als er een bui aankomt. Het is al weer een tijdje geleden dat we voordewind (wind vanachter) hebben gezeild. Vanaf Trinidad waar we in november vertrokken moesten we steeds aandewind (wind vanvoren) zeilen tussen de eilanden. De passaat wind komt hier vanuit het noordoosten en we voeren steeds noord, maar vanaf Antiqua buigen we af naar het westen waardoor de wind van achter binnenkomt. Niels staat tijdens deze hoosbuien ouderwets in zijn zeiljas en met zijn "kaplaarzen" aan de buien te trotseren en Mar, watje, zit lekker binnen de blog bij te werken. Had hij maar geen schipper moeten zijn.......!

Op Guadeloupe zou de langverwachte anti torsion lijn voor de spinaker vanuit Frankrijk aankomen. Speciaal hiervoor gaan we eerst naar Pointe a Pitre in het midden van het eiland, waar we een afspraak met Cedric de zeilmaker hebben. Pointe a Pitre is een combinatie van een marina en commerciele haven, waar dagelijks heeeele grote cruiseboten aankomen. Ze varen in de smalle betonning vlak achter onze ankerplaats langs. We kunnen de restaurants met mensen zien en de spelende band horen. 

Al met al duurt het langer dan verwacht voordat de lijn aankomt en om de tijd te breken verkassen we naar een ankerplek aan de zuidkust. We ankeren in het smalle water tussen het plaatsje Gosier en Ilet de Gosier. We liggen er leuk, maar de plek is vrij open en alle boten rollen. In plaats van de vissersbootjes om ons heen, zijn het dit keer zwemmers. Er is een actieve zwemvereniging in Gosier en van jong tot oud komt men voorbij gecrawld richting het eilandje. Eerlijk gezegd petje af, want met de golfslag valt het niet mee om het hoofd boven water te houden.

    

                           De ankerplaats bij Ilet de Gozier

Weer terug in Pointe a Pitre is Niels al vroeg bij de zeilmaker. Alles wordt los gemaakt en als ze de nieuwe lijn willen bevestigen, komen ze tot de conclusie dat er een verkeerde lijn is opgestuurd. Ja, daar word je niet vrolijk van. Bij wie de fout ligt, de waarheid zal in het midden liggen. Wij zullen nu tot St. Maarten moeten wachten, want daar wordt de lijn -hopen we- nu naar toegestuurd.

Met onverrichte zaken vertrekken we via het zuiden naar de westkust en komen we aan bij Pigeon Island, waar het zg. Jaques Cousteau Marine park ligt. We mogen er niet ankeren en gaan erheen met de bijboot. Het water is kraakhelder met prachtig koraal en al snorkelend zwemmen we het eiland om. Op de ankerplek zelf hebben we schildpadden om de boot, die zo nu en dan hun kop opsteken en ons bekijken. De Phryne en Anne Wolter liggen er ook en we hebben met beiden een gezellige sundowner. 8 mijl verderop is Deshaies de laatste ankerplek waar we kunnen uitklaren. Het is appeltje eitje, de computer staat in een winkeltje waar je het zelf allemaal kunt doen. Heerlijk dat het ook zo kan!

De overtocht van Guadeloupe naar Antigua samen met de Nostress en later de Anne Wolter is een relaxte tocht met wind tussen 13-20 knopen. We zien heel even de rug en spuit van een walvis voor ons, maar helaas blijft hij of zij onderwater en zien we verder niets meer. Wel maken we mooie foto's en een filmpje van de Nostress en omgekeerd doen zij hetzelfde van ons. Niels heeft zijn hengel de hele overtocht uit staan, maar daar hebben we het maar niet meer over. 

We ankeren in English Habour, een kleine drukke baai waar iedereen behoorlijk rondom zijn anker draait. Niels krijgt eindelijk zijn zin. Hij loopt al sinds ons vertrek te zeuren dat ik meer met de UnWind moet manoeuvreren in nauw vaarwater. Aangezien ik daar een broertje dood aan heb, stel ik dat het liefst uit. Alle boten liggen hier zo dicht bij elkaar dat ik er niet aan ontkom om overal tussen door te varen om een goed plekje te vinden. Vooruit, achteruit, links, rechts, wind van opzij, ik krijg het allemaal, maar uiteindelijk valt het anker vlak voor het strand...... Geslaagd, dus aan de borrel.

 

English Habour vanaf Fort Berkly, in het midden Nelsons's Dockyard en rechts Freeman Bay

Iets verderop in de baai ligt Nelson's Dockyard Marina, in de gerestaureerde gebouwen zitten nu de officiele instanties, winkeltjes en cafees. Er is een leuke sfeer, zeker nu de grote jongens binnenkomen.

Op 24 februari start nl. de RORC 600 Caribbean race, die van heinde en verre bekenden jachten aantrekt. In Falmouth Habour liggen de hele grote jongens zoals de Kokomo, Hanuman, Salperton, Athos en diverse klassieke J-klasse schepen o.a. de Rainbow. Sommige zijn zelfs van Nederlanders, die onze zeiltrots en onze jachtbouw overeind houden. We maken ook een praatje met de bemanning van de Tonnerre de Breskens. De eigenaar is 84 jaar en zeilt nog altijd fanatiek mee en niet onverdienstelijk ook. We blijven niet wachten op de start. We hadden het graag gezien, maar zelfs voor ons tikt de tijd door.

              

De grote jongens in Antiqua. Sommige wel 50 tot 75 meter lang. Niels kijkt zijn ogen uit, maar is toch ook erg blij met onze UnWind van "maar" 15 meter.

Op Shirley Heights hebben we een laatste sundowner met de baai waar we liggen aan ons voeten. Hier dan eindelijk het Caraibische gevoel met de muziek van een Steelband en later een Reggae band.