Martinique, ook wel Madinina (Island of Flowers) genaamd.

Inmiddels hangt de Franse driekleur in het want, als we het laatste zg. Windward Island aandoen. Martinique is Frans grondgebied en wordt ook echt als Frankrijk gezien: Europees, Euro, goede wegen, baguettes, croissants en Franse wijnen. Heerlijk vinden we het hier.

We ontmoeten Jean Marie en Cecilia weer, als professionele acteurs spekken zij de boordkas met een kindertheater. Het is een mengelmoes van allerlei gevonden materialen en talen, maar ontzettend leuk om te zien en mee te maken.

We hoppen van het kleine plaatsje Ste. Anne naar Le Marin, waar een enorme marina is en dito scheepswinkels en leveranciers. Hier gaat Niels samen met Maarten op pad om de beschadigde onderdelen te kopen. Ze hebben hier werkelijk alles voor boten.

Er is hier ook weer volop keuze in de supermarkten en we doen een "wine & food" tasting aan boord. We "moeten" overstappen naar Franse wijnen en dit betekent proeven. Geen straf! Ook blikvoer wordt er aangeschaft, voor het geval er in de toekomst niets te krijgen is. Je maakt dan ook van die miskleunen, nooit geweten dat "gesiers de canard" eendenmaagjes waren. Misschien een delicatesse voor de echte lekkerbek, maar bij ons gingen dus zo over de pint.....

We doen een dagje cultureel in Fort de France, de hoofdstad van Martinique. De kathedraal, paleis van Justitie en de Schoelcher bibliotheek. Dit metalen gebouw is ontworpen door Gustav Eifel, gemaakt in Frankrijk en naar Martinique verscheept.

In Rue de la Liberte vind je de Schoelcher bibliotheek.

Op pad naar Grande Anse d'Arlet passeren we de Diamond Rock. In vroegere tijden is deze rots, door gebrek aan schepen, door de Engelsen bemand en ingezet als extra schip, de HMS Diamond Rock genaamd. Het heeft de Engelsen niet kunnen redden. In de slag van Trafalgar liet Lord Nelson het leven en zo wonnen de Fransen olv Villeneuve deze slag. 

Overblijfselen van St. Pierre.

De laatste nachten liggen we voor anker bij St. Pierre, ooit het bruisende middelpunt van Martinique. Een uitbarsting van de vulkaan Montagne Pelee heeft in 1902 het stadje en haar inwoners compleet weggevaagd. Inmiddels is het weer in redelijk "oude" staat en is de Franse sfeer weer terug. Nog een laatste bezoek aan de DepaZ rum distillerie in de heuvels van St. Pierre en een Lorraine (bier) op het terras. 's Morgensvroeg nog even naar de bakker voor een baquette en mille feuille (tompouche) voor bij de koffie en we zijn klaar om te vertrekken naar Dominica.