Was het een paar maanden geleden dat Willem en Max hier koninklijk werden ontvangen, de komende dagen lopen Niels en Mar op beide eilanden rond. Voorlopig is het van voor naar achter, van links naar rechts en liggen we rollend door de deining aan een mooring voor Oranjestad. Het was een koffiekoersje naar Statia en het eerste wat je opvalt als je het eiland nadert, is de steile zuidkust en de zeeschepen, die voor de lange pier liggen te wachten voor olieoverslag. Het laatste is niet echt iets wat je hier verwacht.
In de verte ligt Saba gezien vanaf Fort Oranje op St. Eustatius
Oranjestad met zijn Amsterdammertjes
Na dus een rollende nacht, waar we beide overdwars in een bed liggen om toch een beetje te kunnen slapen, gaan we het eiland verkennen. Het is er erg leuk en veel herinnert aan vroeger Nederlandse tijden. Heel prachtig is het Fort Oranje met mooie plaquettes en borden waar de geschiedenis op wordt vermeld. Veel dingen lezen we waar we niets van wisten, dus erg interessant.
Het is er ook allemaal schoon en netjes en je ziet de Nederlandse vlag overal wapperen, rijksgebouwen met Nederlandse tekst en politieauto's met Nederlandse agenten er in.
Zo'n fotolijstje hadden we zelf niet kunnen bedenken.
Als een grijze puist ligt Saba op ons te wachten. Het weer is wisselend bewolkt en we vangen weer geen vis.
Dezelfde dag gaan we verderop naar Saba, weer zo'n 20 mijl. We gaan langs de westkant naar boven en zien Saba als een vesting uit zee rijzen. We varen langs Ladder Bay, hier werd in vroeger dagen het eiland bevoorraad. Je ziet de trap, 800 treden uit steen gehakt, naar boven slingeren. Ongelofelijk dat hier zelfs complete inboedels naar het dorp Bottom werd gesjouwd! Iets verderop ligt Well's Bay, waar we voor anker willen liggen. Doordat het relatief diep water blijft, hebben ze nu tussen beide plekken mooringen geplaatst, onze favoriet zal ook later weer blijken.......
Well's Bay met weer prachtige snorkelplekken.
We halen de bijboot weer uit de achterkant en gaan direct naar de snorkelplek bij Diamond Rock. We zwemmen weer samen met de vissen en schildpadden in ontzettend heldere water. Die nacht is het weer een geschommel en gevecht met de mooring. Op een gegeven moment wordt Niels wakker van een ander geluid dan anders en gaat naar de voorpunt om het e.a. te checken. Grote schrik, we zijn los van de mooring en drijven langzaam naar de steile rotswand. Nu niet onze eigen lijn, die aan de mooring zit, maar de lijn onderwater is compleet doorgeschavield en afgebroken. Wat hebben wij toch met die krengen? Kortom, om 03.00 's nachts in het pikkedonker de lijnen ontwarren en de gele mooringbal aan boord hijsen, motor aan en op zoek naar een andere mooring. Inmiddels zijn we doorgewinterd om dit soort dingen in nacht en ontij te doen.
Restanten van een losballig leven.......
Saba geeft zichzelf niet snel gewonnen en is het alsof de klok is teruggedraaid. De zuidkant met Fort Bay is de enige fatsoenlijke plek om aan land te komen, maar dit is lagerwal (waar de wind en golven naartoe gaan). We laten het idee varen om hier met de bijboot heen te gaan. We pikken Maarten en Thea van de Nostress op en gaan er met onze UnWind naar toe. Ook hier moeten we een mooring oppikken, maar door de enorme deining ligt de boot als een Chinese jonk achter de bal. Met het bijbootje moeten we het laatste stukje naar de wal. We geven de afgebroken lijn met gele bal af bij het havenkantoor, wel "sorry", maar krijgen gewoon de rekening voor de nacht. Saba is steil en de weg dus ook, maar gelukkig krijgen we het eerste stuk een lift naar Bottom in een truck, wat halverwege het eiland ligt. Het eiland telt 2000 inwoners, waarvan 500 student zijn van de Medische universiteit.
Onze taxi op Saba.
Als lego huisjes ligt het dorpje Bottom aan onze voeten. Ergens daar aan het einde liggen we.
Het andere dorp Windwardside ligt nog hoger en het wordt naar boven lopen via de "road that couldn't be built". Alle moeite wordt beloond met een prachtig uitzicht en een wel verdiende lunch. Als we zouden willen kunnen we ook nog Mt. Scenery beklimmen, 1064 treden om aan de top te komen. We hadden het graag willen doen, maar we hebben een mooi excuus dat het te laat zou worden..... Om beneden bij de pier te komen blijven we in stijl en lopen nog 2 mooie trails.
Het is een hachelijk tocht om aan boord te komen. Hoge golven, tegenwind en veel water maakt dat de buitenboordmotor af en toe hapert en met hangen en wurgen komen we als verzopen katten aan bij de UnWind. Weer terug op ons oude plekje bij Well's Bay blijkt dat "onze" mooring weer is gemaakt en hangen we ons huis er maar weer aan. We hopen dat er een nieuwe lijn aanzit...... Niels gaat voor de zekerheid toch even tewater met snorkel en flappen om dit te checken. Toch iets prettiger voor de nachtrust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten