vrijdag 2 mei 2014

Passage van Puerto Rico naar Mayaguana, Bahamas

28 april t/m 5 mei 2014

Als Niels het anker hijst zwemmen er nog 6 Manati's (zeekoeien) langszij de boot als afscheid. 
De Bahamas zijn onze volgende bestemming en de afstand is grofweg 425 mijl. Dit betekent weer een paar nachten op zee, wat lang geleden is. De windvoorspelling is goed, dus wat hebben we nog meer te wensen.
De Mona Passage, zeestraat tussen Puerto Rico en de Dominicaanse Republiek heeft een reputatie wat wisselvallig weer betreft met wind en buien, maar ze gedraagt zich nu rustig, dankie.... 
Aan de noordkant van Puerto Rico ligt een van de diepste delen van de zee op aarde met waterdieptes van 8175 meter. De inhoud van deze kloof wordt naar het westen geperst richting een ondiepte NE van de Dominicaanse Republiek en kan voor een heel vervelende zee en stroming zorgen. We maken daarom eerbiedig een omweg rond de ondiepte "Hourglass" genaamd. We laten Hispaniola  (Dominicaanse Repulbiek en Haiti) links liggen en we zeilen zonder problemen richting het noordwesten
Als de avondschemering invalt, dropt ook de wind en we balen van de klapperende zeilen. Gelukkig zien we een bui op afstand, die zorgt voor een windshift en wind. We haken aan en varen zo mooi in de slipstream mee waardoor we kunnen blijven zeilen en de motor uit kan blijven. Even later pikken we oostelijke "tradewinds" op en gaan als de brandweer de nacht in.


De Wandering Star met Sim, Rosie en Alley (de kat) aan boord.

We varen samen op met de Khaya Moya en de Wandering Star en hebben via de SSB radiocontact op afgesproken tijden. Ook via deze SSB krijgen we om 07.15 lokale tijd het weer via Chris Parker. Al met al vallen we al snel weer in het ritme van het wachtlopen, alleen het in slaap komen valt nog niet mee. 


Een school met kleine dolfijnen voor de boeg.

De tweede dag trekt de wind nog meer aan. We kunnen heerlijk zeilen en laten we de 2 andere boten achter ons. Met deze wind en snelheid ziet het er naar uit dat we op de derde dag laat in de avond op onze plaats van bestemming aankomen, iets wat we absoluut niet willen, omdat de aanloop door een rif is en dan nog zo'n 4 mijl slalommen langs ondieptes en "bommies"(koraal koppen). We besluiten om bij de Turks en Caicos eilanden een ankerstop te maken en hier vandaan de laatste 50 mijl naar Mayaguana overdag te doen. Een welkome verrassing, want ipv een derde nacht op zee hebben we nu een lekker normaal nachtje slapen. Het loopt allemaal volgens plan en zo liggen we om 19.00 aan de westkant van West Caicos. Na een prachtige zonsondergang en het avondeten gaan de luiken toe om de volgende morgen om 04.30 weer op pad te gaan.
Het klopt allemaal als een bus als we rond het middaguur bij Abrahams Bay, Mayaguana aankomen. Voor ons de eerst keer om door het rif te varen en slalommend naar de ankerplek te navigeren. Niels op de voorpunt en Mar achter het stuur. Dan weer links, dan weer rechts om de ondieptes en bommies heen. Met de zon in de rug en Polaroid bril op is het goed te zien en het anker valt in 2.3 meter diep water. We gaan altijd het water in om te kijken of het anker goed ligt. Zo ontzettend helder water als hier hebben we nog niet gehad, een groot aquarium met turkoise water en we ontmoeten gelijk een grote Ray (soort zwevend zwart tapijt in het water). Prachtig.


Alles kits! Een blauwe lucht en turkoise water.

Vrijdags gaan we de wal op en zelfs met de bijboot is het opletten om niet te stranden op een "bommie".
Bij de Administrator's Office, gecombineerd met het postkantoor kunnen we inklaren wat vlot en vriendelijk gaat. Om te "mogen" cruisen in de Bahamas mag je direct diep in de buidel tasten. De cruising permit kost maar liefst 300 dollar, maar dit is wel inclusief een visvergunning, fijn voor Niels.....            
Het eiland Mayaguana is een van de zuidelijkse eilanden en er zijn 3 dorpjes, die setlements worden genoemd en 900 inwoners in totaal. Hier geen boulevards met hotels en resorts, maar zandwegen met eenvoudige gebouwtjes. Er is altijd wel een kroeg te vinden, in dit geval gecombineerd met Reggie's guesthouse en satellite lounge. Klinkt beter dan de werkelijkheid.


Reggie's imperium, maar wel met perfect WiFi ontvangst.

We hebben mazzel, de wekelijkse postboot is vandaag aangekomen, dus nieuwe voorraad.....De verse waar bestaat uit een doos citroenen, bananen, eieren en brood. Om een idee te geven hoe de prijzen zijn: een casino bruin kost je hier gewoon 6 dollar, citroenen 75 dollar cent en een banaan 1 dollar. Ik ben blij dat we genoeg bij ons hebben en besluit om zelf maar brood te bakken.


Als een mijnenveld liggen de zeesterren onder de boot.


Ons anker. Hier hangt dus ons hele "hebbe en houwe" aan vast! 
Niels doet zijn "Greenpeace" plicht en collecteert rotzooi en flessen, die door vorige bezoekers overboord zijn gegooid.

Ook al denk je dat we in het Caraibische gebied zitten, de dagen van een constante tradewind zijn voorbij. We zitten ter hoogte van de Kreeftskeerkring en de Bahamas zijn bloot gesteld aan de weersinvloeden van de Atlantische Oceaan. Het voorspelde weer voor morgen kan in een oogwenk veranderen. Zo ook nu, geen constante zuidoosten wind, maar west en squals (buien) met veel wind, waardoor onze volgende bestemming Plana Cays te open ligt om te ankeren. Andere optie is er niet, dus zijn we voorlopig hier geparkeerd. Het is zeker geen straf om hier te moeten blijven. De meiden noodlen, we wandelen op het strand, pot luck aan boord van de UnWind en copieren zeekaarten op de computer.


De "oudjes" worden bijgepraat in de moderne techologie door Irish Tim.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten