Op maandag 3 november gooien we de trossen los en verlaten we Marina Catamaran. We willen nog een paar nachtjes op de Rio doorbrengen en dan uitklaren bij Livingstone.
De laatste week nog een hoop werk verzet. Teakdek schrobben, onderhoud van de quadranten (stuurinrichting), motor, voedselvoorraad aangevuld en een nieuwe zonnetent. De windgenerator staat inmiddels vrolijk te draaien. Het was nog een hele klus om het gevaarte op zijn sokkel te krijgen, maar hij staat.
Een nieuwe steiger in de aanmaak bij Catamaran. Werk aan de winkel, heien doen ze hier zo.
Esperanza, onze parlevinkster
Op 5 november vieren we Marianne's verjaardag in Texan Bay. We worden opgepikt door een hele wankele lancha en via de bush bush steken we de rivier over.
In dit soort huisjes langs de rivier en in de rimboe wonen hele leefgemeenschappen.
In het plaatselijke restaurant hebben we de snelste fast food maaltijd ooit. We zijn nog niet binnen en het staat al op tafel.
Op de ankerplek in Texan Bay ontdekken wat olie rondom de boot. Het blijkt van de hydraulische cilinder te komen, die er voor zorgt dat onze kiel omhoog en naar beneden kan. Wat nu te doen? De opties die er zijn: door blijven varen en laten repareren in Panama of Colombia? De ene plek schijnt een verschrikkelijke werk ethiek te hebben en de ander enorm duur. Dan maar door de zure appel heen bijten en terug naar Fronteras. Na het nodige emailverkeer blijkt er bij Ram Marina een mogelijkheid te zijn om ons op korte termijn uit het water te halen. Ook hebben ze de nodige kennis van hydraulic.
Zodoende liggen we niet in het blauwe water van de Bay Islands, Honduras, maar als een vis op het droge. Een tegenvaller, maar dit is de beste oplossing.
"I'm working to serve you / Es un gusto servirle " staat er op het shirt van de staff. Ze zijn uiterst behulpzaam, maar Niels houd toch een oogje in het zeil.
Terug van weggeweest. De ram ligt weer naast de boot. Niels heeft er aan de onderkant een epoxy laag opgesmeerd. Dit gedeelte is altijd onderwater.
De cilinder, ook wel ram genaamd, wordt met een bulldozer vertikaal uit de boot gelift. Het gaat allemaal niet zonder slag of stoot, omdat alles na 2,5 jaar behoorlijk vast zit. Vier man zijn er een tijdje mee bezig. De ram van ruim 100 kg wordt verpakt en gaat per bus, zoals alles hier wordt vervoerd, naar een bedrijf in Guatemala City 6 uur verderop. In afwachting van dit alles, prognose was dat het wel een weekje kon duren voordat alles weer terug was, schuren we de onderkant van de boot en krijgt ze een nieuwe jasje anti fouling.
Het blijkt dat de onderste aansluiting van de slang aan de ram lekt en deze moet worden gelast /vervangen. Voor de zekerheid wordt ook de binnen piston gepolijst en 2 afdichtingen vervangen.
Bij terugkomst van de ram wordt er het nodige werk verzet, voordat alles weer op zijn plaats zit. Blijkt bij het aansluiten, dat er een verkeerde maat koppelstuk op een van de slangen zit!! Zoals men hier zegt: het blijft een derde wereldland. Doordat een of andere dombo een verkeerde aansluiting op de slang heeft gezet, zijn we weer in de wacht gezet. Wat nu....de hele ram er weer uit en een nieuwe slang? Bij de gedachte alleen al worden we gek. Alhoewel alles zaterdagmiddag dicht is praten we toch met de eigenaar van de werf. Hij kent een bedrijfje in de buurt, wat misschien voor de oplossing kan zorgen, maar we moeten wachten tot maandag. Precies om 10 uur staat de man onder de boot en bekijkt de situatie. Na een paar uur komt hij terug en heeft een keurige adapter gelast, die we er tussen kunnen plaatsen. Hij rekent maar 10€ , maar we zijn zo opgelucht dat we hem het dubbele geven. Nu nog de cylinder met olie vullen, testen en weer zo snel mogelijk in het water. Het is dinsdag en na de nodige stress is alles weer in orde en zijn we 11 dagen later weer terug in het water.
De UnWind hangt in de banden om tewater te gaan. Haar kleine zusje UnWindjie wacht gespannen af....
Het nadeel van op de wal liggen is het stof en zand wat er rond waait, dus weer een hoop schoonmaakwerk. Binnen wordt ook alles weer op zijn plek gezet en zijn we klaar voor vertrek.
Samen met de Betty Boop vertrekken we voor een 2e keer richting Livingstone. Daar klaren we uit en zullen we samen wachten op hoogwater, zodat de B.B. over de ondiepe bank kan die voor Livingstone ligt. Zij steken 1,95m met een vaste kiel.
Nog op de Rio Dulce rivier, maar op weg naar het zoute water van de Caraibische zee. Let op onze nieuwe windmolen! We worden al een echte cruise boot.
Livingstone, lekker smikkelen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten