De gele quarantainevlag hangt weer in het want en het wachten is begonnen.
Aan het begin van de middag krijgen we het eerste bezoek: 2 man van de Marine en de dokter. Er wordt weer een hoop genoteerd en geschreven, waarna we J.C. kunnen oproepen. Na een bezoek aan de kant, waar we vreselijk moeten lachen om de robben, die daar heer en meester zijn. Ze liggen op en onder de banken die voor toeristen gemaakt zijn en maken geweldig theater om het beste plekje te krijgen en te behouden.
Terwijl J.C. een heel verhaal afdreunt over wat er nog gaat komen, wat er wel en niet mag, komen er de nodige toeristen langs. Iedereen wil het beste plaatje van de robben schieten en probeert zo dichtbij als mogelijk te komen. Tot dat er dan een brult en klaagt en dan springt zelfs de grootste kerel een meter achteruit. Dit herhaalt zich elke keer als er nieuwe toeristen voorbij komen.
Helaas zijn we nog niet vrij om te gaan en staan waar we willen. We moeten officieel nog aan boord blijven, aangezien er nog inspecteurs van andere departementen langs moeten komen. Wanneer? Van JC krijgen we te horen manana. Dit duurt ons te lang en we gaan gewoon de wal op.
Even kijken voor het beste plekje.
Stoelendans rondom de preekstoel.
The eagle had landed.
Op donderdag blijkt er weer niets te gebeuren en ondanks dat we "boot" arrest hebben, gaan we de wal weer op.
We nodigen Max en Sandy van de "VOLO" en Matt en Kate van de "TAMATA" uit voor een sundowner. Beide boten van Aussies. De VOLO zit in hetzelfde wachtlokaal qua inklaren, dus gedeelte smart....
Geen bijboot of open spiegel is veilig.
Het is een drukte van belang rondom de boot. We hebben dik 20 zandhaaitjes, die samen met de pelikanen en robben hun buik vol eten aan de enorme scholen vis. Het is even wennen met het zwemmen rondom de boot want voor je het weet heb je een nieuwsgierige Rob naast je. Ze zijn totaal niet schuw en maken er zelfs een spel van. Ondanks dat schrik je toch.
Eindelijk komt er schot in en op vrijdagmiddag wordt de klus geklaard en mogen we los.
Dan op vrijdagmiddag het verlossende woord van J.C. Om 14.00 zal de rest van de inspectie afgerond worden. Alles verloopt soepel, helemaal als we achteraf de verhalen van sommige andere boten horen, die ingeklaard hebben op San Cristobal. Wel blijf je je afvragen of dit allemaal wel zo nodig is.
Zaterdag, 11 april
Samen met Matt en Kate gaan we duiken met de plaatselijk duikschool bij Isla Tortuga. Het worden, niet gelogen, fantastische ervaringen. Direct zien we de grote zeeschildpadden, zwart witte manta rays met spanwijdte van 2,5 - 3 meter, de Galapagos haai, de Hamer haai, zeeleeuwen en scholen met diverse vis. Allemaal zo dicht bij, dat je voor je gevoel ze kunt aanraken. Weer die donderse robben, die je amper in je gezicht kussen. Je voelt en ziet zelfs de thermische laag van koud en warm water alsof je in ijs of kokend water duikt. Helemaal de tweede duik voelt frisser aan en ben ik blij met het tweede laagje onder mijn wetsuit. De oorzaak is bekend. De bekende Humboldt stroom stroomt vanuit het verre zuiden noordwaarts langs de Zuid Amerikaanse westkust en buigt af naar het westen net onder de evenaar. Heel veel organismen en voedsel wordt daardoor uit de zuidelijke oceaan meegenomen evenals de kou op grotere diepten welke zich mengen met het relatief warmere water rond de evenaar. Wanneer dit fenomeen verstoort wordt spreekt men van het El Nino effect en heeft grote gevolgen voor het weer hier, maar ook elders in de wereld. In eerste instantie was 2015 een jaar met een verhoogd El Nino risico, maar gelukkig is dit afgezwakt. Het zorgt er wel voor dat vele cruises in de Caribbean hun trip naar de Pacific hebben uitgesteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten