Met nog 140 Nm te gaan om bij Lingga te komen, wordt dit de laatste nachtelijke oversteek in Indonesie. Helaas hebben we ook deze trip maar 5 uurtjes kunnen zeilen bij gebrek aan wind. Nog nooit gedurende onze hele reis hebben we zoveel moeten motoren en we zijn het wel een beetje zat dat gebrom. De diesel is gelukkig niet zo heel duur hier, maar altijd meer dan de wind. Het is wel volle maan en gelukkig weinig vissers op zee, dus dat maakt de overtocht toch nog aangenaam en ontspannen.
Helaas weinig wind de laatste overtochten, dus vaak de motor bij.
Als we tegen de middag bij Penuba aankomen, hangt er een dreigende bui boven het eiland. Er staat een sterke stroming en de wind uit de bui komt precies van de andere kant. Het valt niet mee om een goed plekje in het kanaal te vinden om te ankeren, aangezien alle boten die er al liggen alle kanten opzwaaien. Zodra we liggen hebben we al snel 6 tot 8 roeiboten met kinderen om ons heen. "He, mister, how are you?" Niet het beste moment als je beide moe bent (sjacherijnig dus..) en net ligt, maar gelukkig brengt de doos met paaseitjes de oplossing. Ons bijbootje gaat er weer uit en Niels gaat lekker alleen de kant op....even lucht.
's Avonds een gezellige potluck met verse garnalen op "Muskat" van Maite en Nils en dan zit de dag er alweer op. Als we terug zijn merken we dat het anker toch krabt en herankeren we in een iets ondieper gedeelte. Het ankeralarm wordt ingeschakeld en natuurlijk gaat dat af als het tij keert en we net in een diepe slaap zijn. Het anker houdt nu wel goed, maar we zijn wakker en het breekt toch de nachtrust.
Via de westkust van de Lingga eilanden groep gaan we de volgende dag verder. Tientallen FAD's op palen gaan we voorbij, maar met daglicht zijn ze goed te zien. We passeren de evenaar en bevinden ons weer op het noordelijk halfrond. Aangezien we dit op onze reis al een paar keer hebben meegemaakt gaat het een beetje langs ons heen. Worden we een beetje blase van het zeilen waardoor we dit soort momenten niet meer vieren...? Wie zal het zeggen, maar wel jammer. Het anker valt in "Neptunus Baai" en we lanceren het idee om toch een Neptunus feestje te organiseren. Er zijn 4 "nieuwelingen", die met hun eigen boot nog niet over de evenaar zijn geweest, dus Niels gaat in de rol van Neptunus. We hebben veel plezier als Niels de 4 nieuwelingen mag dopen.
Onder toeziend oog van Kerry worden de "Polly Wogs" door Neptunus gedoopt.
Voor het anker bij Benan valt, bezoeken we nog 2 rustige ankerplekken ergens tussen de vele eilandjes. Samen met de boten Billaroo en Muskat bezoeken we een gehucht gebouwd op palen, waar we samen met de bevolking een partijtje volleybal spelen.
De paalwoningen, die je overal op de kleine eilanden vindt.
De kinderen hebben weinig nodig en spelen behending een knikkerspel.
De laatste officiele stop in Indonesie is Tanjung Pinang, waar we zullen uitklaren. Eindelijk staat er wind en met de spinaker op kunnen we genoeg snelheid maken om de afstand zeilend af te leggen.
T.P. is een drukke werkhaven en i.p.v. manta rays drijft hier plastic en andere rotzooi rond. Ondanks de drukte van de ferries en vissersboten, groot en klein, heeft de bedrijvigheid ook wel iets. We liggen voor een loods waar grote blokken ijs in schilfers voor de visserij wordt gemalen. Het is ontzettend warm op de ankerplek en van slapen 's nachts komt niet veel. Ik loop met het idee om de bijboot onder de lopende band te leggen en vol met ijs te laten storten en er dan heerlijk in te gaan zitten.
In de heuvels van Tanjung Pinang waar vroeger bauxiet werd gewonnen, vind je nu een project met twee grote overheidsgebouwen. Afgaande op de infrastructuur zou je denken dat hier een enorme vinexwijk zou komen, maar niets van dit alles. De ambtenaren hebben natuurlijk wel ruimte nodig....
In deze omgeving bezoeken we de verrassend mooie en nieuwe tempel van de 500 Lohans. Een Lohan is een volgeling van Boeddha en alle 500 nagemaakte beelden zijn allemaal verschillend.
Het is prachtig om te zien hoe gedetaileerd ze zijn.
In de smalle straatjes van T.P. vinden we een onoogelijk Chinees visrestaurant, maar met heerlijk eten. We boeken nog een ferrytochtje naar het eiland Penyengat, waar we ons in een gemotoriseerde riksja het eiland laten rondrijden. Halverwege stoppen we bij een soort tempel, waar we ons laten aankleden als Sultan en vrouw van. Het is natuurlijk zo toeristisch als de nete, maar we waren toch al in zo'n soort bui dus...
De Wonderful sail2Indonesia rally eindigt hier ook, maar gaat helaas als een nachtkaars uit. De lokatie valt tegen en voor veel zeilers is hun visa verlopen en moeten daarom het land verlaten. Voor het geplande "galadiner" blijft daardoor een handjevol boten over. Ondanks dat ons visum nog wel geldig is, besluiten we om ook eerder te vertrekken. Maleisie en Singapore lonken .......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten