Inmiddels zijn we alweer anderhalve week in Brazilie. Hoppend van de ene mooie baai naar de andere zijn we aangekomen in Angra dos Reis. We liggen voor anker bij de Angra dos Reis Marina Clube. Er zijn er nog 2, waarvan Marina Piratas een winkelcentrum heeft, wat het leven erg makkelijk maakt. Eindelijk yoghurt kunnen kopen, dit was niet te krijgen op St.Helena en ook niet op de kleine eilanden. Het openbaar vervoer is hier prima geregeld, dus namen we na de Pasen de bus naar het centrum om in te klaren. Het gaat er hier nogal officieel aan toe, dus lange broek voor de heren, dus het was even wennen na maanden van alleen een korte broek. Ondanks de tijd die je kwijt bent met wachten, ging het relatief soepel. We mogen voorlopig 90 dagen in Brazilie blijven. Echt uitsluitsel over verlenging van de permit gaven ze niet. Het schijnt hier in Angra makkelijker te zijn dan de rest van Brazilie, maar je wilt ook niet hier te horen krijgen dat na 90 dagen je gewoon weg moet. De wetenschap dat je dan nog dik 2500 mijl moet varen voor je bv. in Suriname bent, ipv hoppend langs de kust naar boven. We verbazen ons wel, ondanks dat we in Zuid Afrika wonen, over de armoede en de bouwvallen en toch zulke hoge prijzen voor alles, ook in supermarkten. Het is hier een vakantieoord met Rio de Janeiro om de hoek, maar de mensen ogen niet mondain en de winkels niet luxueus.
In de baai van Angra troffen we de 'Silver Cloud' aan. Zij deden mee met de Governors Cup waar wij ook mee gestart waren en zijn na St.Helena via Salvador en Rio naar Angra gezeild. Ze hadden positieve verhalen, dus erg fijn om te horen, aangezien wij die kant ook nog op gaan. Wij willen hier tot begin mei blijven en dan naar het noorden. Niet echt een plezier rit, want de elementen zijn dan wellicht tegen ons. De stroom is vanuit het noorden, maar we hopen op wat tegenstromen langs de kust. Het is echter door de vele (onverlichte) vissersboten en heel erg verlichte boorplatformen lastig manoeuvreren, maar dat zien we later wel. Brazilie ondekt olie bij de vleet en langs de hele kust ontstaan velden met platformen. De platformen moeten voortdurend bevoorraad worden en het is een komen en gaan van suppliers. We merken ook dat er veel vuil in het water ligt en dat men het niet erg nauw neemt met de natuur en dat is -zwak uitgedrukt- heel jammer.
De mensen zijn erg vriendelijk en hulpvaardig, maar ze spreken echt alleen Braziliaans en dat is niet echt onze moedertaal....Wij dachten met Spaans nog een beetje weg te kunnen komen, maar zelfs met een Portugese twist verstaan ze ons amper. Het is soms lachwekkend, maar met handen en voetenwerk komen we er ook en is alles nog gelukt.
Terugkomend op de rendez vous met de vrachtvaarder "Ocean Life" eerder op zee. De diesel, die we van hun hebben gekregen, blijkt een soort stookolie te zijn, zeker niet de schone diesel die onze Volvo gebruikt. We gaan er hier maar de lokale vissers mee blij maken, misschien hebben zij dan een lekker visje voor ons? We zijn achteraf erg blij dat we de diesel niet in onze tank hebben gedaan, anders waren we nu nog onderweg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten