vrijdag 5 april 2013

Goed zeemansschap

Zaterdag 14 maart. Vannacht en overdag toch nog wat wind gehad en er optimaal gebruik van gemaakt. De motor ging pas aan het eind van de middag aan. Bij het ophalen van de nieuwe grib files zien we dat er voor de volgende dagen nauwelijk wind verwacht wordt en we dus echt een probleem kunnen gaan krijgen. Door de lichte wind maken we zo weinig mijlen per dag, waardoor de dag van aankomst ook steeds naar voren wordt verschoven. Aan het eind van de middag zien we sinds dagen scheepvaart aan de horizon, direct de AIS aan, kijken wie of wat het is. Het is een cargo schip, "Ocean Life" uit Limassol, Cyprus op pad naar Praia Mole. Niels roept hen op via de marifoon en legt de situatie uit waarin wij verkeren. Hij vraagt of er een mogelijkheid is om diesel te krijgen. We krijgen te horen dat het eerst met de kapitein moet worden overlegd. Even later worden we opgeroepen met de mededeling dat de kapitein zijn koers zal verleggen. Ze hebben 5 jerrycans beschikbaar en er wordt een plan gemaakt om diesel over te brengen! We zien dat het schip zijn koers verlegd en we varen naar elkaar toe. Uit de verte lijkt het nog niet zo groot, maar het is gewoon een gevaarte van 217 meter lang. We zijn dan zelf met onze 15 meter boot nog niet de helft van haar achterkant (32 meter). Het kan een hachelijke onderneming worden, want ondanks dat er weinig wind staat, is de deining enorm. Onze grootste angst is om tegen de zijkant aan geduwd/gezogen te worden en dan behoorlijk schade kunnen oplopen. Voor de bemanning van "Ocean Life" is het waarschijnlijk een leuke onderbreking van de wacht en iedereen staat aan stuurboordkant te kijken en ook foto's te maken. Via de marifoon vraagt de kapitein om eerst aan stuurboord te komen om zo in de luwte te zijn, maar de deining is te groot met het risico dat het grote vrachtschip tegen ons aan komt. Besloten wordt het aan bakboordzijde te proberen. Niels manoeuvreert en probeert zo dicht mogelijk langzij te komen. Men probeert een lange lijn met een "keesje" (verzwaard zakje) naar onze boot te gooien. Eerste poging van het aangooien mislukt en Niels vreest met grote vrezen dat de lijn in de schroef komt! Bij de 2e poging kan Mar de lijn pakken en binnenhalen. Zodra dit het geval is wordt de 1ste jerrycan via die lijn overboord gelaten en kan zij hem langszij de UnWind trekken. Het valt niet mee om een 20 liter jerrycan vanuit zee aan boord te trekken, maar met gebruik van de deining lukt het toch. Niels doet koelboeldig zijn stuurmanswerk en op deze manier kunnen we 4 jerrycans binnenhalen. Af en toe komt de romp wel erg dichtbij en we laten de 5e maar voor wat het is. We zijn al helemaal blij dat het allemaal zo goed verlopen is. We bedanken de kapitein via de marifoon en met een zwaai naar de bemanning gaan we verder alsof er niets gebeurd is. Een uitstekend staaltje van zeemansschap van deze kapitein, want menigeen zou hebben doorgevaren gezien het economisch belang. Deze extra 80 liter is echter nog niet voldoende om ons naar de kust te motoren, maar alle beetjes helpen. Het zit ons echt niet mee en met de weinige wind die we hebben en de hoeveelheid deining gaan de boot en de zeilen enorm tekeer met weer de angst op schavielen, dus schade.
Ook slapen valt niet mee door de herrie en geschommel, dus nee, het cruisers leven voor Niels en Mar is nog niet echt begonnen. We hebben nog nooit zo uitgekeken naar wat wind.








Geen opmerkingen:

Een reactie posten