Een wrange nasmaak

We besluiten verder de baai van Guanabara in te varen om daar een paar dagen de drukte van stad te ontvluchten. We varen onder de giantische brug, Ponte de Presidente Costa e Silva door. Hierna vaar je tussen de vele wachtende containerschepen en pilotbootjes dieper de baai in. Het water wordt steeds bruiner en viezer, terwijl de pilot van Brazilie blijft beweren dat het water hier schoner zou zijn! Onze grootste angst is dan ook dat we wat van die rotzooi in de schroef krijgen. De Noordzee is hiermee vergeleken een zwembad.

We komen bij Ilha Paqueta aan, een soort van Vlieland, geen auto's hier, maar het vervoer is fiets en paard en wagen. We liggen als enige boot bij de wat verlopen jachtclub. De havenmeester is echter vriendeijk en legt uit dat ze maandag dicht zijn. We hebben ons anker uit en liggen met de achterkant aan een betonnen steiger. Het blijkt, achteraf, een drukte van belang te zijn met het komen en gaan van ferry boten, die van en naar Rio varen. Dat laatste hebben we geweten, want net toen we dachten dat het een rustige avond zou worden, werd het er een die we niet snel zullen vergeten. Het "pontje" van 19.00, een super snelle ferry, had waarschijnlijk haast en kwam vol gas op de kade af en gooide op het laatst de "rem" erop. Dit veroorzaakte een soort van "Tsunami". Gevolg: we werden met geweld op de betonnen kade geworpen. Wonder boven wonder geen schade aan de achterkant, maar wel kreeg het stuurboord roerblad een enorme optater. Niels had gelukkig net daarvoor 2 stootwillen op de achterkant gebonden en het anker zelfs iets aangetrokken. Je staat dan zo machteloos en trillend op je benen. We hebben nog geprobeerd om via de marifoon de kapitein van de Zeus op te roepen, maar de kl..tzak gaf geen gehoor. We konden weinig doen, dan af te wachten tot bij daglicht om te zien wat de schade zou kunnen zijn. De volgende dag niet veel kunnen zien of doen. Het water was te smerig om erin te gaan. Met een enorme kater zijn we later op de dag weer vertrokken terug naar Rio. Terwijl we dit schrijven liggen we -heel rustig- voor anker bij de wijk Urca te midden van de grote stad. We hebben een prachtig uitzicht op de Suikerberg en worden beschermd door een verlichte Christ de Redeemer. Naast ons liggen "landgenoten" Wayne en Tracy, die met hun Margaret Ann uit Knysna komen. We gaan bij elkaar op bezoek en praten over voor ons bekende dingen uit onze omgeving. De wereld is soms klein.

 

     Onder de Ponte de Presidente Costa e Silva door.

    Paqueta Iate Clube. Het leek zo rustig.......

    Voor anker in Urca (Rio) onder de  Pao de Acucar