27 t/m 30 mei 2014
Het is nog donker als op dinsdag 27 mei het anker om 05 uur uit het zand getrokken wordt. Een vroegertje, want we hebben weer een langer traject voor de boeg. We verlaten de baai voor de pretentieuze en te dure Chub Cay Marina en varen naar de ingang van het Northwest Channel. Dit is niet echt een kanaal, maar de doorgang tussen de riffen, die het diepe water scheiden van de Tong of the Ocean en de ondiepe Great Bahama Bank. We zijn niet alleen! Samen met ons nog wat grote Amerikaanse motorboten, die het lange Memorial weekend hier in de buurt hebben doorgebracht.
Temptation & t.t.Temptation, retourtje Miami.
Eenmaal op de Great Bahama Bank gaan we richting het zuidwesten en zijn we weer alleen. Ze gaan allemaal rechtdoor naar de Bimini Eilanden of rechtstreeks naar Miami. Wij hebben een waypoint onder de Riding Rocks staan, waar we vanaf de bank de beruchte wateren van de Straits of Florida in zullen gaan. De golfstroom staat bekend om de forse stroming, die naar het noorden loopt. Helaas zullen we er tegenin moeten, maar we hebben bedacht om zoveel mogelijk aan de oostkant te blijven, langs de bank te varen waar de invloed van de stroming het minste is en we wellicht een counter current kunnen oppikken. We zullen zien, voorlopig eerst nog 60 mijl over de bank. We hebben 9 knopen wind en varen 4 knoopjes over de grond. Het is best vreemd, zo niet eng, om over ondiep water te varen met koraal koppen terwijl we met de Unwind 3.30 meter onderwater steken. Het water is zo helder dat het veel ondieper lijkt. Gelukkig heeft de dieptemeter het steeds bij het goede eind.
In het begin van de middag gaat de spinaker erbij en doen we 2 knopen er bovenop. Helaas gooit een bui aan het eind van de middag roet in het eten, met de neerslag valt ook de wind weg. We motoren nog door tot rond 19.00 uur en maken we een plan om het anker op deze enorme pleisterplaats te gooien. Het is 6 meter diep en zand, dus geen probleem. We beloven onszelf een lekker drankje en een rustige nacht. Om eerlijk te zijn staan de drankjes al klaar als er 2 dolfijnen langs zwemmen. Altijd leuk om te zien en we gaan snel naar de boeg om ze te begroeten. Net op het moment dat we denken hier gaan we ankeren, trekt de wind aan (Murphy's law) en ipv van een drankje en een nacht voor anker hijsen we de zeilen en gaan weer verder. Het avondeten wordt tussen het zeilen en navigeren opgegeten.
28 mei.
Net na middernacht verlaten we de Bank met zijn paar meter en plonzen we het paar honderd meter diepe water van de Golf in. De kaart geeft de diepte wel aan, maar omdat dit niet een gebruikelijke route is, zijn we toch alert wanneer we de bank verlaten. Het is donker en er zal toch maar een rifje of zandbank vergeten zijn..... De wind is ondertusen toegenomen naar 17 knopen en onze snelheid ruim 7 knopen. Het water is duidelijk onrustiger geworden. De AIS staat bij, zo zien we op het scherm wie er nog meer op pad zijn in deze donkere nacht. Wel prettig, want wij steken over!
Eigenlijk steken we niet de straat van Florida over, maar het Santaren Kanaal richting de Cay Sal Bank zo'n 40 mijl zuidwestwaarts. Deze bank ligt als een rotonde in de Strait, oost het Santaren, zuid het Nicholas Kanaal en west de Straits of Florida.
Nog een kwartiertje en dan is het 03.30 uur, dan kan ik Niels uit zijn bed halen en ik erin....
Met duffe koppen gaan we de Bank van Cay Sal op, dit is het nadeel van korte nachten, voor je gevoel lig je net en word je weer wakker gepord.
Het loopt allemaal lekker en we maken het plan om na de bank direct door te varen naar Havana. Dit zou ons een nachtje op zee schelen, maar ja rekenen vooruit komt zelden uit ook in dit geval.
Aan het begin van de middag ontwikkelt zich een enorme squal achter ons. We horen de hele tijd het gedonder al in de verte en zien een gordijn van regen en lichtflitsen dichterbij komen. Op een gegeven moment zien we ook diverse windhozen en enkele ervan zuigen enorme hoeveelheid zeewater omhoog. Alle hens aan dek. We halen al het zeil weg, wijzigen koers en bergen alles wat los en vast zit op. We hebben ooit een video gezien van een boot die getroffen werd door zo'n hoos en dat was niet leuk om te zien....Met nog meer buien in de lucht is het erg moeilijk in te schatten wat de trekrichting van deze bui is. Het lijkt wel of die ons achtervolgt! We zetten de radar bij, maar krijgen geen goed beeld van deze bui. We besluiten -net als bij de taktiek voor het ontlopen van een hurricane- om naar het zuiden af te buigen en we ontlopen gelukkig de narigheid. Van een afstand is natuur fenomeen een prachtig gezicht, maar om erin te zitten liever niet!!
Al met al zijn we er een dik uur zoet mee en stappen we van ons plan af. We besluiten de nacht voor anker te gaan bij Cay Sal. Dit is dan nog zo'n 12 mijl te gaan, maar oh wat duurt het lang eer we er zijn.
Sal Cay, weer een prachtig onbewoond plekje op aarde.
Donderdag 29 mei.
Heerlijk kunnen slapen en we halen de bijboot eruit om toch nog wat van het eiland te zien. Het snorkelen stelt niet veel voor, ondanks beloftes in de pilot over wonderschone riffen. Het zal de laatste keer zijn in de Bahamas wateren.
Blup, een schatkist vol schelpen onderwater bij het rif Sal Cay.
Het grootzeil wordt weer gehesen en even na twaalven gaan we anker op. De wind is min min en we halen de spinaker erbij, maar met 3 knopen snelheid kom je niet ver. Gelukkig krijgen de Grib files dit keer gelijk en trekt de wind aan het eind van de middag aan. De zeilen in passaatstand en we lopen 6,5 knoop.
Vandaag ook 2 jaar geleden dat de UnWind te water werd gelaten en ze wordt getrakteerd op een avond vol vuurwerk van weerlichten, waar een Chinees jaloers op zou zijn.
Je vraagt je wel eens af of zeilen wel zo leuk is? Neem vandaag, behalve het stay sail hebben we zo'n beetje alles wat we aan boord hebben erop en eraf gehad. Geen wind en opeens veel wind, rif erin, rif er weer uit, zeilen van bakboord naar stuurboord en voor mijn gevoel wel duizend keren de lijnen opgebost en klaar gelegd voor gebruik. Of zou het komen dat ik aan het einde van mijn thriller ben en nu nog steeds niet weet wie de moordenaar is......
Vrijdag 30 mei.
Inmiddels zit de nacht er weer op en zien we de noordkust van Cuba. De zwavellucht van de industrie was al van verre te ruiken. We varen dicht onder de kust en zeker met de verrekijker erbij hebben we op voorhand een preview. Je ziet de "Nederlandse" bussen en old timers rijden. Lokale vissers, die een grote binnenband gebruiken als opblaasboot. Dichter bij Havana zien we de flatgebouwen aan zee, kunnen hier en daar wel een verfje gebruiken.
Oud en nieuw door elkaar in commerciele haven van Havana.
Dichterbij de stad worden het moderne flatgebouwen, zie je El Capitolio en Hotel Nacional in de verte.
Marina Hemingway ligt nog zo'n 10 mijl naar het westen en hier moeten we inklaren. Als we om 13.00 aan het ponton van zg. Guardafrontera liggen begint het hele circus. In totaal 7 personen hebben we aan boord gehad: arts, douane, belasting, landbouw etc. Ze gedragen zich voorbeeldig en naast de hele papierwinkel willen ze ook in kasten en onder de vloerplaten kijken, dit alles met jou erbij als getuige.
De leukste official aan boord: Cora, de Cubaanse hasj hond. Ze had het vooral warm.
Op voorhand hadden we de nodige verhalen gehoord over steekpenningen en/of cadeautjes. Op de oudere arts na, vragen alle andere mannen om een bijdrage, Dollars of Euro's geen bezwaar. We komen ermee weg door te zeggen dat we geen cash aan boord hebben en dat we eerst aan wal moeten om te pinnen.
Nu we ingeklaard zijn kunnen we weer door naar 'start' en krijgen een plekje in een van de kanaaltjes in dit enorme complex.
Sinds lange tijd weer met lijnen aan de vaste wal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten