5 t/m 9 juni
Door de eerder genoemde weersvoorspelling doen we de westkant van Cuba in grote stappen en varen tegen de klok in. Vanaf Havana gaan we westwaarts en zeilen in 2 dagen rond Cabo San Antonio richting Cayos de San Felipe. Deze eilandengroep liggen ten zuiden van Cuba. Het is weer is grauw en we moeten sinds tijden weer opkruisen tegen de oostenwind. Elke keer als we overstag gaan, draait de wind mee, alsof ze het er om doen! Gek word je ervan.
Tegen het eind van de ochtend valt het anker voor het eiland Cayo Juan Garcia, onbewoond op een houten hut na. Hier verblijven de parkwachters van Estacion Biologica. Het weer maakt het niet aantrekkelijk om de bijboot eruit te halen, dus houden we een lekker rustdagje met bijslapen.
Hier de basis van de Guardafrontera in Marina Siguanea, Isla de la Juventud.
Met een prachtige wind, het kan dus wel, zeilen we op zaterdag naar Isla de la Juventud, weer zo'n 40 mijl zuidoostwaarts. Na het verplichte bezoek van de Guardafrontera wordt Hotel Colony ons doel. Het voormalige luxe hotel stamt uit de tijd van Batista en is nu omgetoverd tot duikresort. We hopen op een lekkere maaltijd, maar helaas zijn we de enige gasten. Het wordt een soort van pan pizza met tonijn en een Cuba Libre, waarvan het alcoholpercentage dik boven de 70% moet zijn.
Helaas was de "Vyf Vlieghen" volgeboekt en moesten we het doen met de "3 Flies" bij Hotel Colony.
Geen uitslapen op zondag, maar met de eerste bus richting Nuevo Gerona, de hoofdstad, 40 km verderop. Het is zondag en de bus stroomt vol met de lokale bevolking. Hele gezinnen, sommige met taart en de andere met kippen. Iedereen kent elkaar en het is een drukte van belang.
Het eiland was ooit de "bread basket" voor het vaste land van Cuba, totdat de nodige hurricanes roet in het eten gooiden. Hele bedrijven en gebouwen werden vernietigd en dit is nog steeds te zien. Gelukkig worden de akkers weer ingezaaid en komt het allemaal weer langzaam op gang. Ook in de stad zelf zie je de schade aan de huizen. Het is er wel schoon en groen.
Nuestra Senora de Los Misterios met een prachtig onderhouden plein.
We zien nu het echte Cuba. Hier geen luxe en toerisme, maar betaal je met de lokale peso. Een staand ontbijtje voor twee bij Coconcina kost omgerekend 1 dollar.
We pakken een bicitaxi en de goede man aan het stuur vindt het heerlijk om zijn Engels te oefenen en lult 5 kwartier in een uur. Tot onze grote vreugde moet hij af en toe ook nog ademhalen als hij helling op moet trappen, dus dan houdt hij tenminste zijn klep. Na 1,5 uur zijn we het zat en rekenen we af.
Het is hard werken voor onze Jose, maar hij wordt dit keer met de CUC's betaald, wat aantrekkelijker is dan de CUP's, die 4 x minder waard is.
Pinkster maandag gaat het anker weer op en gaat de UnWind met haar bemanning op pad. Het eiland Juventud wordt ten noorden gerond en als de wind weg valt wordt er verder oostwaarts gevaren op de motor.
Vroeg opstaan is niet erg met dit uitzicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten