We keren weer terug naar Mo'orea, dit keer samen met de Toccata. De wind is pal op de neus en de lucht vol met buien. We besluiten om een ankerplek aan de oostkant van het eiland aan te doen, Taevarao. Hier is het prachtig liggen achter het rif en in de verte zien we Tahiti liggen. Hier klaart het weer op en liggen we als een huis tegen elkaar. Het is echt even binnenwippen bij de buren. Ik heb beloofd om een rijsttafel te maken en dat gaat erin als koek. Dan ook eindelijk na 2,5 jaar cruisen gaan we voor de bijl om het spelletje "Mexican Train" te spelen. Dit werd overal waar we waren in de Carieb door m.n. de wat oudere cruisers georganiseerd en gespeeld. Wij hebben nooit aangeschoven aangezien Niels een broertje dood heeft aan spelletjes, maar ja hij wordt ook wat ouder......! Het gaat er fanatiek aan toe, al kan "Neels" volgens de Afrikaners nog wel wat "practise" gebruiken.
De volgende dag gaan we een etappe verder om de hoek naar Opunohu Bay, waar we op een prachtige ondiepe lichtblauwe plek ankeren. We gaan direct op pad richting de Stingray voeder plaats achter het rif. Je bent nog niet uit je dinghy of de roggen komen op je af. Helemaal wordt het feest als Brad de tonijn te voorschijn haalt. Boven, onder en naast je. Aangezien ik nog niet weet of ik het nu engerds vind of niet, heeft Niels een prima slachtoffer aan mij. Door af en toe lekker onverwacht te knijpen, weet ik niet meer of het nu een rog of Nelis is. Rondom zwemmen ook de Black tipped haaien, die de tonijn ook wel zien zitten. Het zijn er echter geen enkele meer, maar tientallen en ze worden wat onrustig.
Na een borrel op de UnWind, waar de Kairos ook present is, hebben we 's avonds een ouderwetse braai aan boord van de Toccata, waar Brad laat zien dat hij een regtige Afrikaner braai master is. We eten heerlijke zelfgevangen Mahi Mahi en Wahoo. Menno had garnalen bij zich, dus die gaan er ook op. De muziek aan boord is van de jaren 80 en we gaan terug in onze disco tijd. Het is van: "o, ja, wat zagen die eruit of wat een vreselijk nummer was, maar ook lekker meezingen".
Het is volle maan en de weerspiegeling in het ondiepe water van enkele meters is bijna sprookjes-achtig.
Er wordt voor de komende dagen meer wind verwacht en de Toccata en Kairos vertrekken de volgende dag naar Cook Bay. Inmiddels is de Tara met dit keer alleen Jacomine aan boord ook gearriveerd. We liggen goed en wij besluiten om samen te blijven liggen. Jacomine is voor 14 dagen solozeilster, aangezien Roel naar Nederland is. Heel stoer is ze alleen van Tahiti hierheen gekomen. Het motregent en het waait flink, maar we zitten gezellig bij elkaar.
Tijdelijke solozeilerster Jacomine op de Tara brengt Hollands weer mee.
Jacomine heeft haarverf meegenomen uit Tahiti en zodoende is Kapsalon Willemijn & Anita een feit geworden. Na een uurtje klussen zitten we als 2 radarreflectoren met ons haar in de aluminium folie. We kletsen over het wel en wee van het leven aan boord, want beste mensen ondanks de prachtigste verhalen en mooiste plekjes is het cruisers leven niet altijd rozengeur en maneschijn!
De kleine ruimte waarop je 24/7 met elkaar leeft kan knap benauwd zijn. Dan speelt bij mij het liedje van Acda & de Munnik "Cd voor jou, cd voor mij" door mijn hoofd en oefent Niels wel heel erg om als solo-zeiler verder door het leven te gaan. Het is af en toe ook heerlijk om in een marina te liggen, zodat je alleen van boord kunt stappen en op pad kunt gaan of net zoals nu met andere "lotgenoten" te praten. Natuurlijk geldt dit voor beide partijen.
In de middag maken we een wandeling naar Magic Mountain, waarvan je een prachtig uitzicht hebt over de baai en het rif. Op de terugweg komen we langs de nodige fruitbomen en liggen de pompelmoezen en citroenen voor het oprapen. We komen ook een paar kilo's zwaarder terug aan boord.
De 2 blondines Mar en Jacomine op Magic Mountain van Mo'orea.
's Avonds een primeur aan boord van de UnWind en gaat er een lang gekoesterde wens van Niels in vervulling: Er wordt eindelijk patat gebakken. Ik heb het lang kunnen uitstellen, maar bleek teveel medestanders te hebben dus moest ik "buigen". Een voordeel, Niels maakt ze en ik hoef niet te koken
Patat speciaal!
Je hoeft maar van de boot te springen en de snorkelplekken liggen op steenworp afstand en op één ervan liggen de onderwater Tiki's (stenen beelden).
We maken nog 2 duiken met de duikschool Top Dive. Een ervan is bij de passe Avaroa, waar we Lemon sharks zien. Loren, de instructrice, heeft een soort van busje bij zich met sardines. Ze lijkt wel op de rattenvanger van Hamelen, want een bonte stoet van vissen volgen haar. Helaas geen foto's, want mijn camera is kapot, maar daar wordt aan gewerkt.
De dagen vliegen voorbij. Samen met Jacomine slaan we nog een halve tonijn aan de haak, lees gekocht, en eten er heerlijk van.
Net echt! Niet zelfgevangen, maar zelf gekocht.
We maken ons borst nat en wandelen via de uitkijkpost Belvedère naar de Trois Cocotieres. Ook al zijn we met de bijboot helemaal achter in de baai gevaren, wat zo'n 4 kilometer lopen scheelt, zijn we toch 6-7 uur op pad geweest.
Aan al het goede komt een eind en laten we Jacomine in haar eentje achter. Zij gaat weer terug naar Tahiti en wij gaan naar het volgende eiland, Huahine.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten