SY UnWind: Ilha Tinhare

Ondanks dat we met de laatste restjes van het hoogwater weer vertrekken hebben we nog ruim 3 knopen stroom mee. In de monding hebben we nog de nodige deining en we zijn blij dat er geen noordoosten (tegen)wind staat. Wind tegen stroom geeft vaak een steile golfslag en dat vindt een boot en wij niet leuk. We moeten echter 5 mijl naar het noordoosten varen om de riffen van Sororocucu te omzeilen, voordat we de koers naar het noorden kunnen verleggen. Er zijn behoorlijke kuilen en ons favoriete koffiepotje, dat klaar stond, belandt op de vloer. Dat wordt op zoek naar een Bodum leverancier. We moeten het hele stuk motoren en Niels gooit maar weer een hengel uit. Zowaar heeft hij 2 keer een makreel aan de haak. De eerste vinden we te klein en dus zielig en wordt van het haakje gehaald en teruggegooid. Helaas voor de 2e wordt het een ander verhaal. Het is een "strijd" van leven en dood, dit keer legt de makreel het loodje en hebben we die avond dan eindelijk vis op het menu. We vinden het vangen en killen van een vis nog steeds geen hobby, maar ja misschien went het naarmate we er meer vangen..... De Tinhare archipel behelst 3 eilanden en een rivierengebied en ligt aan de Costa do Dende. De palmolie (dende) is een belangrijk onderdeel van menig Bahian gerecht. Wij gaan naar Ilha Tinhare. We komen aan het eind van de middag bij de ankerplek van Morro de Sao Paulo aan. We zoeken een plaatsje tussen de vissers. Het is een komen en gaan van lanchas en catamarans, die hun passagiers van en naar Salvador en Valenca brengen. Het wordt een rommelig nachtje met de deining die op deze open plek binnenstroomt. De volgende dag is het prachtig weer en gaan we eerst naar Morro de Sao Paulo. Een toeristisch dorp, wat in het hoogseizoen populair onder de jonge Brazilianen is. We lopen naar het Forte da Ponta, gebouwd door de Portugezen in 1728 en slenteren door het dorp. Ene Antonio houdt de wacht bij onze bijboot, die op het strand ligt. Het is springtij en het water kan soms snel stijgen. We willen ook Gamboa do Morro bezoeken, wat verderop de rivier ligt. We passeren onze boot en gaan aan boord om te kijken of alles nog goed is. Door het extreme getij zien we dat we wel erg ondiep liggen en verkassen de boot naar een wat diepere ankerplek. Dit geeft een beter gevoel en we kunnen weer op pad. Gamboa is eenvoudiger, maar niet minder leuk. We kiezen een strandtentje uit voor een late lunch en worden aangenaam verrast. We eten spetter verse lagousten en genieten als koningen. Als dit geen vakantiegevoel is!